การงานและการปฏิบัติธรรม : หน้า 170/272

รัฐจงความคุ้นเคยจะเลยเด็ด เรื่องอีอีอีะ จะตามมา เราเข้าใจความหมายในกลอนนี้ว่าว่าอย่างไร และจะป้องกันอย่างไรไม่ให้เลยเด็ด พระกฤษณ์ สิทธิ์โช เวลาผ่านไปรวดเร็วจริง ๆ เดี๋ยววันเดี๋ยวคืนเดี๋ยวหมดเวลาแล้ว จะมีรอความพร้อมไม่ให้เลย จะรอให้งานเสร็จก่อนแล้วค่อยมานั่งหลังมาท คิดอย่างนี้ไม่ไม่ได้เลย งานหยาบและงานละเอียดย่อทำควบคู่กันไป งานที่หมูคุณมอบหมายให้ต้องรับทำอย่างมีความสุข เหมือนเราได้รับสมบัติธรรม ขณะเดียวกันการดำรงธรรมะก็ดี การน้อมนำใจงานนี้ที่ศูนย์กลางกายดีดี เป็นสิ่งที่ต้องทำความคู่กันได้ด้วย ขาดกันไม่ได้ จัดสรรแบ่งเวลาให้ดี ต้องมีเวลามาทำใจหยุดใจตั้งมั่น มาระลึกถึงบุญ ทบทวนบุญให้เกิดความปลื้มปีติในการสั่งสมสร้างบารมีของเรา ดวงปัญญาที่จะสอนตัวเองก็เกิดขึ้น เราจะมองเห็นตัวเราเองชัดว่าเรามีเป้าหมายและมีหน้าที่ที่สำคัญอย่างจากชาวโลกทั่วไป จึงต้องใช้เวลาที่เหลือไม่มากนักรับฟังอบรมตน ผนึกชั่วโมงนี้ให้มากขึ้นไปเรื่อย ๆ ว่าที่ผ่านมาก่อน ระหว่างวันมั่นใจว่าธรรมะอย่ได้ขาด และสังสมอารมณ์ดี อารมณ์เยบาย เอาไว้ จะได้เอื้อต่อการปฏิบัติธรรมของเรา ใจเราที่จะเสริฐสุขทั้งในรอบและนอก รอบ พระโอภาส ปุณฺณโณ 1. เรายังคบทวนตัวเองว่าเวลาที่ผ่านมาเราเอง - เรายึดตรงไหน รีบแก้ไขให้ได้โดยเร็ว - เรายังความตั้งใจแน่ ตั้งใจมั่น หรือไม่ตั้งใจเลย - เรายังปล่อยใจให้ผู้อื่นไปเรื่องคน สัตว์ ส่งของมากน้อยเพียงไร ถามโกก็ให้รีบกลับมาไว้ศูนย์กลางกายโดยด่วนก่อนที่จะออกพระฯาเสียก่อน 2. เรายังไม่ประมาท หม่นสอนตัวเองทุก ๆ วันว่า "วันคืนล่วงไป ๆ บดนี้เรากำลังทำอะไรอยู่" 3. เรายังมั่นสอนตัวเองว่า "ความตายไม่มีมิตหมาย เราจะตายเมื่อไรไม่รู้" และ "ตัวเราต้องตายแน่ ๆ บัดนี้เราได้เตรียมตัวตายพร้อมแล้วหรือยัง"