ความจริงเกี่ยวกับธรรมชาติของร่างกายและคัลย์กรรม : หน้า 222/272

ในยุคที่คัลย์กรรมตกแต่งกำลังเจริญรุ่งเรือง ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง ยังกงเป็นปฏิกูลไหม สิริวรรณ ภูประเสริฐ แม่ไปทำคัลย์กรรม ผม ขน เล็บ ฟัน หนังยังคงเป็นปฏิกูล เพราะสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสังธรรมความจริงที่อยู่ในตัวเรา แม้จะไปตกแต่งบ่งอำพรางได้แค่เปลือกนอก การทำคัลย์กรรมก็เพื่อให้สรีระร่างกายดูดีขึ้นเท่านั้น แต่ความจริงถ้าเราไม่ดูแลทำความสะอาดร่างกายสิ่งปฏิกูลก็จะแขยงออกจากวาระเป็นปกติ คงเร่งต้องส่องกระจกบ่อยๆ เพื่อว่า จะแผ่ฝี ขีด ขบก็ ติดอยู่หรือไม่ สิ่งปฏิกูลที่ขอออกมาจากส่วนต่างๆ ของร่างกายจึงเรียกว่า “ขี้” เป็นตัวต้นเหตุเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ ถ้าเราพิจารณาถึงความจริงงั้นก็ดีจะปล่อยวางและปลดได้ เมื่อวงภายนอกได้ใจก็จะน้อมนำเข้าสู่ธรรมภายในได้ง่าย ดร.วิระ สุภะ ไม่ว่าคุ้มมัยใดก็เป็นปฏิกูล ทั้งนี้อยู่ที่ใช้อะไรมองและมองเมื่อใด ถ้ามองด้วยตาอาจเผลอเห็นเป็นสิ่งสวยงาม ถ้ามองด้วยใจผ่านการทำหยุดนิ่งก็จะเห็นเป็นปฏิกูล อย่างไรก็ดีมองด้วยตาหรือมองด้วยใจก็ต้องมองเมื่อได้ปฏิบัติธรรม และเห็นโทษภัยของสิ่งนั้น อานนท์ บำรุงศรี อันผมขน เล็บฟันหนัง สมัยไหน ปฏิกูล ไม่เปลี่ยนไป ตาม พ.ศ. คัลย์กรรม เจริญในยุคไหนก็ ไม่พันกอ สระเอา แก่ทุกคน ทั้งขึ้น ขี้มุก และขี้ฟัน ขี้ใคลมัน เคลือบผิว รุขขน ล้วงขี้ข่าย หน้าเบา มาบาปปน มีทุกคน ไม่มีใคร ไร้สรราย คนไม่แก่ อมตะ นิรันดรคาถา ยมบาล มาดอนหมด อายุขัย แบบเอวลิส มิตรชัย ดาราไทย เพราะตายไว ไม่ได้แก่ ให้คนดู พูทรองค์ สอนไว้ เรื่องชั้นหัว ทั้งกาย สายได้ ไม่สายหร มีเน่าเหม็น เลือดทุกวัน ตามคำครู ความจริงอยู่ คู่โลก ตลอดกาล