การดำเนินชีวิตเมื่อความตายไม่มีนิยาม “อ๊อกถ่อกว่า เหน่อเกอสิยา“  ต้องเปิดอ่าน ถึงจะรู้ หน้า 116
หน้าที่ 116 / 272

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงแนวทางการดำเนินชีวิตเมื่อความตายไม่มีนิยาม โดยให้ความสำคัญกับการใช้เวลาอย่างมีคุณค่า ทำให้ใจบริสุทธิ์และรวบรวมบุญจากการทำความดี พร้อมเตือนตัวเองไม่ให้ประมาทในทุก ๆ ด้าน ของชีวิต เช่น ไม่ประมาทในเวลา, วัย, สุขภาพ และโอกาสต่าง ๆ ให้รีบขวนขวายในการทำความดีอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นการทำงานหรือการศึกษาความรู้และการปฏิบัติธรรม เพื่อให้ใจหยุดนิ่งและมีความสงบ ภายใต้คำสอนของพระอาจารย์ รวมทั้งความสำคัญของการฝึกสติและการอยู่กับปัจจุบัน เพื่อรักษาใจให้ใสสม่ำเสมอ

หัวข้อประเด็น

-การใช้ชีวิตอย่างมีความหมาย
-การปฏิบัติธรรม
-การสร้างบุญ
-การเตือนสติตนเอง
-การไม่ประมาทในชีวิต

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เมื่อความตายไม่มีนิยามหมาย เราจะดำเนินชีวิตไปวันต่อวันอย่างไร ให้ใจของเราใส บริสุทธิ์ หยุดนั่งง่าย และได้บุญเยอะ ● พระไชยค ย สวัสดิ์ เมื่อความตายไม่มีนิยาม หมาย การที่เราจะดำเนินชีวิตไปวันต่อวันโดยให้ใจของเราใส บริสุทธิ์ หยุดนั่งง่ายและได้บุญเยอะนั่น เราต้องนึกว่าทุกๆ วันทีขึ้นมานั้นเป็นวันที่สุดท้ายของชีวิตแล้ว เวลาที่มามีความหมายมาก เพราะสามารถเปลี่ยนเป็นบุญบารมีและความบริสุทธิ์ภายในใจเราดีไปจนถึงปัจจุบัน เรามีเป้าหมายอะไรที่ตั้งใจไว้ก็ต้องรีบขวนขวายทำ พยายามตัดใจจากสิ่งที่ไม่สำคัญในชีวิต แล้วดำรงเพื่อภารกิจทุกข้อของคุณมอบหมายเพื่ออบโบาย ควบคู่ไปกับการตั้งใจปฏิบัติธรรม ทำใจหยุดใจนิ่งเพื่อเข้าสู่ที่พึ่งภายในให้เร็วที่สุด ● พระเจนรงษ์ วิริชิโย 1. ไม่ประมาณในเวลา มีสติเตือนตนอยู่เสมอว่าคืนก่อนส่วงไปๆ บัดนี้เรากำลังทำอะไร อยู่ อย่ามัวทำในสิ่งไร้สาระ 2. ไม่ประมาณในวัย อย่าคิดว่าถึงยังเป็นเด็กอยู่ จึงเที่ยวเล่นเพลิดเพลินไปวันๆ 3. ไม่ประมาณในความไม่มีโรค อย่าคิดว่าเราจะเข้มแข็งอยู่แบบนี้ตลอดไป ต้องรีบขวนขวายสร้างความดีให้เต็มที่ 4. ไม่ประมาณในชีวิต อย่าคิดว่าเรามีชีวิตสุขสบายดี ต้องรีบขวนขวายในการทำความดีและทำจิตใจให้ผ่องใสอย่างเต็มที่ 5. ไม่ประมาณในการงาน จะทำงานทุกอย่างที่มาถึงมือให้ดีที่สุด 6. ไม่ประมาณในศึกษา จะขวนขวายหาความรู้เองอย่างเต็มที่ 7. ไม่ประมาณในปฏิบัติธรรม จะปฏิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอ ● พระวชิษฐ ปุณณธมโม เราต้องมั่นเตือนตัวเราเองอยู่ทุกวันอย่างที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อได้สอนไว้ว่า “อนุตเรานัตายแน่ๆ” เราได้ไม่ประมาณต่อการปฏิบัติธรรม จะได้ใช่เวลาที่เรามีอย่างมีคุณค่า ไม่ให้สูญเปล่ากับเรื่องที่ไม่เป็นสาระ หรือไม่ไปต่อการหยุดนิ่งแห่งใจ เพราะวันเวลาแห่งชีวิตเราในปัจจุบันชาตินี้เป็นของมีอยู่อย่างมั่นใจ หมั่นฝึกใจเราเอาไว้ เนื่องๆ ทั้งในระอบและนอกระอบปฏิบัติธรรม ควบคู่กับการปฏิบัติการของเรา รวมทั้งการฝึกสละอารมณ์ที่ไม่ดีให้ถอนใจให้เร็วที่สุด ให้ใช้ภัยเพื่อน้องนั่งสร้างบารมี ยามที่มีภาระก็รททบะท้างกัน รักษาใจให้ใส่เสมอ ๆ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More