ความจริงเกี่ยวกับร่างกายและความไม่สะอาด : หน้า 199/272

ร่างกายที่เราเกิดความรู้ว่า “เป็นปฏิกูล” นั้นจริงก็เป็นเช่นนั้น เพราะถ้าเราสกปรกตัวเองในแต่ละวันจะเห็นว่ามีการขับถ่ายของเสียดออกมาตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นตื่นนอนตอนเช้า พอส่วนกระจกก็พบขี้ตาที่จะต้องล้างออก ไหนจะกลิ่นปากที่เกิดขึ้นในขณะนอนหลับ นี้แค่ช่วงเช้าเท่านั้น ตลอดทั้งร่างกายของคนเรายังต้องการขับถ่ายและชำระล้างสิ่งปฏิกูลที่เกิดขึ้นตลอดเวลาขณะนอน นี้แสดงให้เห็นว่าภายในร่างกายที่สวยงามของคนเรานั้นมีสิ่งปฏิกูลอาศัยอยู่มากมาย เราจึงไม่ควรไปยึดติดในความงามภายนอกอันจอมปลอม132แล้วตั้งสติของเราให้น่าพิจารณาให้เห็นจริงว่าร่างกายล้วนเป็นของไม่สะอาด ไม่มง นำรุ่งเกรียว เป็นปฏิกูล เพื่อให้เกิดความรู้เท่านั้น ไม่หลงไหลมัวมา จนเกิดความหน่าย แล้วหันมา ปฏิบัติธรรมเพื่อความบริสุทธิ์สะอาดของโลยิ่ง ๆ ขึ้นไป ➢ พระฤทธิเดช สิทธิเตโช สังขารร่างกายนี้เป็นสิ่งปฏิกูล มีแต๋น่าเป็นเผือกเสื่อมโทรมไปเรื่อย ๆ เมื่อพิจารณาอย่างลึกซึ้ง และฝึกตนตามความเป็นจริงไม่เข้าข้างตัวเอง แต่เข้ากลางแทน จจะพบความจริงว่า ร่างกายประกอบด้วยอะไรวะๆ มีสิ่งหนึ่งชันซง ๆ หุ้มเอาไว้กันนั้นเอง ทั้งกระดูก เส้นเอ็น ตับ ปอด หัวใจ ม้าม ไต กระเพาะ ลำใส้ เป็นต้น เมื่อเราพลิกกลัดด้านก็จะเห็นความไม่งาม เห็นอวัยวะที่ซุ่มไปด้วยน้ำเลือดและน้ำหนอง ผลำใส้ดูดิ้นเต็มไปด้วยอาหารใหม่ อาหารเก่า ส่งกลิ่นเหม็น อาหารที่เข้าไปจะดีเสียแค่ไหน พอผ่านตัวเรากลายเป็นของนำเสียไปหมด ซึ่งร่างกายต้องกำจัดออกมาพร้อมกับความน่ารังเกียจ ยามมีบาดแผลกินเปื่อย มันน้ำเลือดน้ำหนองให้ตามเช็ด ตามล้าง ตามรักษาให้สะอาดอีกทั้งดวงตางาม ๆ ก็สกิดชิตา จุกโง่ ๆ ก็มีขึ้บ น้ำผุกในกุเต็มไปด้วยขุ..ปากสวย ๆ ก็มีขี้ฟัน มีเชื้อโรคมากมาย ผิวหนังที่น่ามองก็มีซีด มีเชื้อโรคประจำตัวเต็มไปหมด ต้องมาทำความสะอาดอยู่เป็นประจำ ไม่ทำก็ไม่ได้ ทำให้เรายังเข้าใจมากขึ้นว่า จริง ๆ แล้วร่างกายนั้นล้วนเต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลจริง ๆ