การฝึกฝนจิตใจเพื่อความสงบและการปฏิบัติธรรม : หน้า 213/272

วรรณชนะ บุชาพันธ์ เราควรฝึกฝนใจไม่ให้แส่มไปภายนอก หมั่นสำรวมนิยมอยู่เป็นนิ่ง ปฏิบัติธรรมไม่ขาด หมั่นพิจารณาร่างกายสังขารของสัตว์ทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา เป็นสิ่งปฏิกูล ไม่สะอาด ไม่งาม เป็นของอันผุ่งหวังหนทางพระนิพานพึ่งเว้นเสีย หมั่นรักษาใจให้สะอาดไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ก็จะทำให้มีสม่าว่่าสุขร่างกายทั้งของเราและของคนอื่นเป็นปฏิกูลจริง ๆ ได้ตลอดเวลา สุรชาติ ฮาดดา การที่จะทำให้ได้ตลอดเวลานี้เป็นของอยากพอสมควร นอกจากจะต้องไม่ประมาณในทุก ๆ เรื่องที่เข้ามาหาเราแล้วจะต้องรักศูนย์กลางกายยิ่งกว่าชีวิต ไม่ละไหลไปตามกระแสของงานหยาบ และทุก ๆ เช้าที่ตื่นขึ้นมา ต้องนึกถึงองค์พระใส ก่อนที่จะลููกจากที่นอน เมื่อใจผูกพันอยู่กับองค์พระภายในแล้ว จะไม่เปิดพันกับภายนอกตัว จะมองทุกอย่างอย่างเป็นปฏิกูลจริง ๆ ได้ตลอดเวลา นพอินต์ นันทหยีศรีกุล เราต้องมั่นพิจารณาทุกวัน ให้เห็นทุกเห็นโทษของสังขารร่างกายอย่างแท้จริงว่าพินิจ ต้องคอยดูแลและก่อให้เกิดโรคภัยได้ตลอดเวลา แล้วปล่อยวางสังขารร่างกายลงไม่ดิ้นม้าเป็นสิ่งเทียมแท้หรือสวยงามคนใดตลอดไป ให้ดูแลตามหน้าที่เท่านั้น แล้วหามาพึ่งพาความสุขจากภายในที่ได้จากการปฏิบัติธรรม เมื่อใดหยุดใจนิ่งแล้วให้รักษาความสุขแบบนี้ให้ทุกวัน หรืออย่างน้อยยังบรรลุธรรมและใจสงบฯ รักษาความสุขให้ได้ทุกวัน พากเพียร สั่งสมความบริสุทธิ์ใจทุกครอบทุกวัน จนสามารถเห็นความบริสุทธิ์ดวงใส ภายในกลางกายได้ตลอดเวลา มีสิทธิ์สารสมอินทรีย์ อย่าประมาท กิสเสในใจจะไม่ฟุ้งขึ้นมา และใจของเราจะสว่างมากพอที่จะมีมิติว่าสังขารทั้งของเราและของคนอื่นเป็นปฏิกูลจริง ๆ ได้ตลอดเวลา