กิจกรรมที่ควรหลีกเลี่ยงเพื่อการพัฒนาจิตวิญญาณ : หน้า 123/272

สิริพร ทองสิริ กิจที่ไม่ควรทำและควรละทิ้งไป คือ 1. การเสียเวลามาคุยกัน (รวมถึงการ chat) ถึงเรื่องงาน หรือบุคคลต่างๆ ที่เป็นไปในเชิงวิพากษ์วิจารณ์กันเอง ซึ่งไม่ก่อให้เกิดการพัฒนาไปในทางที่ดี เป็นไปแต่เพียงเพื่อระบายเท่านั้น รวมถึงการสนทนาขั้นในเรื่องที่ไม่เป็นสาระ 2. การรับงานบุญพิเพศนอกเหนือจากบุญหลักที่เรามี (เป็นงานบุญเสริมที่ทำได้หรือไม่ทำก็ได้) แต่เมื่อทำแล้วอาจมีผลกระทบถึงบุญหลักของเรา 3. การเสียเวลาไปกับเรื่องต่างๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติธรรมให้ก้าวหน้า อาติการคุยเล่นจนลืมบริสุทธิ์ธรรมะ 4. การทำหน้าที่กัลยาณมิตรที่เกินขอบเขตของความพอดี เกินขอบเขตของสถานภาพในองค์การและข้อควรปฏิบัติ ต่างๆ เช่น โทรศัพท์คุยกันเพตรข้ามในเวลา กลางคืน ให้ความพิเศษมากเกินไป ฯลฯ แม้จะเป็นโอกาสในการทำหน้าที่กัลยาณมิตรได้ทางหนึ่งก็ตาม แต่ต้องระวังจะเป็นช่องทางให้เกิดเสแสร้ง 5. การดูหนัง ฟังเพลง หรือทำกิจกรรมรื่นเริงต่างๆ ที่ไม่ใช้เป็นประโยชน์ต่อการทำใจหยุดนิ่ง บริสุทธิ์ และไม่ได้เป็นไปเพื่อการสร้างบารมี 6. การเที่ยวออกไปยังสถานที่ต่างนอกวัดโดยที่ไม่มีจิตใจเป็นธรรม ชนิด จันทราศรีโสล 1. ขาดสมณสัญญา แจงหาหรู เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ มาให้ใจติ และติ 2. จับผิด ติดใจในขอบพร่องของกันและกัน นิท่าวาร้าย ทะเลาะเบาะแว้งกัน ไม่มีความเมตตาต่อกัน ผกโกรธกัน แบ่งพรรคแบ่งพวก ขาดความยุติธรรม 3. ปล่อยใจให้ลุ่มลอย ขาดสติ พุ่งหาย 4. ไม่ปฏใจในการทำความดี ลังเลสงสัยในผลของบุญ โดยสรุปคือ การปล่อยใจไปดิดกับสิ่งต่างๆ นอกจากทั้งที่น่ารักและน่าชื่น ซึ่งเป็นเชื่อของกิเลสทั้งโลก โกรธ หลง จึงถูกดิษใจออกไปนอกศูนย์กลางกาย จะทำให้ใจหยุดนิ่งได้ยาก และได้บุญน้อย