ร่างกายเป็นรังแหงแห่งโรค : หน้า 246/272

ที่ว่า "ร่างกายของเราเป็นรังแหงแห่งโรค" เป็นเฉพาะของเราหรือของคนอื่นด้วย พระธิระ อุตตะนุตฺนโต ร่างกายของเราเป็นรังแหงแห่งโรค แม้แต่ร่างกายของคนอื่นก็เป็นรังแหงโรคด้วยเช่นกันครับหลวงพ่อ เพราะร่างกายของเราเองและร่างกายของคนอื่นต่างก็อยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม และภูมิแห่งไตรลักษณ์ด้วยกันทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับใครจะมีโอาสโดนโรคภัยไข้เจ็บรุ่มร้าวมาก ส่วนใครที่ทำกรรมบาปมาน้อยโรคภัยไข้เจ็บก็จะมีน้อย แต่ไม่ว่าจะร่างกายเราหรือคนอื่นจะมีโรคภัยไข้เจ็บมากหรือน้อยตาม ก็ขึ้นไปว่าทั้งร่างกายเราและผู้อื่นต่างก็เป็นรังแหงโรคอยู่ณรงค์เอง กายคนเราต่างคล้าย คลังกัน มีโรคภัยโร่มรัง มากน้อย บ้างป่วยไม่เว้นวัน บ้างก็ เว้นนา กายเสื่อมบ้างคล้อย มุ่งหน้าหาโล่ง จงอย่ได้ประมาทซ้า ดูแล รักษาเร่งสร้างทา เผาา ฝีฏฝีติใจกบ ให้หยุด นิ่งน่า กายเสื่อมจิตเจิดจ้า มุ่งหน้าสุดธรรม พระมหัฐณุ ปุญฺญานุโโม ร่างกายของเราและของคนอื่นก็เป็นรังแห่งโรค เพราะ 1. ร่างกายของทุกๆ คนยังคอยอยู่ในกฎไตรลักษณ์ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา เมื่อมีความเกิด ย่อมมีความเสื่อม มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา จึงเป็นสาเหตุของโรคต่างๆ 2. ร่างกายของทุกๆ คนต่างก็มีอวัยวะ มีการทำงานเหมือนๆ กัน เมื่อเป็นรังแห่งโรคจึงเป็นรังแห่งโรคเหมือนๆ กัน 3. ร่างกายของคนขณะมีชีวิต มีการไหลเข้าไหลออกของของแข็ง ของเหลว อากาศอยู่ตลอดเวลา จึงเกิดของเสีย เกิดการสึกหรอ ทำให้เกิดโรคต่างๆ ซึ่งจะนำไปสู่ความเสื่อมสลาย 4. ร่างกายของทุกๆ คนมีความเจ็บป่วยเป็นธรรมดา จึงเป็นรังแห่งโรคเหมือนๆ กัน ต่างกันที่มีมากหรือน้อยเท่านั้น