การควบคุมใจและการปฏิบัติธรรม : หน้า 67/272

พระอรรถกร ภทธุรมโม - ใจไม่ควรเปิดตับอะไรเลยครับ ไม่ว่าจะเป็นรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ อันนำใคร น่าพึ่งพอใจ ผู้คน สรรพสัตว์ สรรพสิ่ง สถานที่ สิ่งแวดล้อม สภาพดินฟ้าอากาศ อาหาร ของกินของใช้ เสื้อผ้าอาภรณ์ แม้กระทั่งร่างกายของเราเอง ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เพราะทุกอย่างล้วนพึ่งเสื่อมสลาย เปลี่ยนแปลง เมื่อเอาใจของเราไปเกาะเกี่ยวผูกพัน ก็เป็นทุกข์ เศร้าหมอง ไม่ผ่องใส - ติดตรงไหนก็แก็ตตรงนั้น เมื่້อไม่ได้ก็หลุด สุดท้าก็เข้ากลางครับ - ใจติดได้ที่เดียว คือที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ติดธรรมะ ติดกลางองค์พระภายใน (ที่อื่นต้องไม่เกาะ ไม่เกี่ยว ไม่เหนียว ไม่รั้งครับ) พระไชยค ยสรวโล เราไม่ควรให้ใจของเราไปติดกับเรื่องราวนอกตัว เช่น ผ้าคลุมกาย ข้าวของเครื่องใช้ สิ่งอำนวยความสะดวก เรื่องสัพเพเหระที่ไม่มีสาระแน่นสาร หรือแม้กระทั่งการกินหน้าที่การงานจิ้มจุ่มจัดสรรเวลาปฏิบัติธรรมให้กับตนเอง เพราะเป้าหมายที่เราบวชเข้ามาก็เพื่อจัดกัลภายใน ทำพระนิพพานให้แจ้ง เราต้องโฟกัสไปที่เป้าหมายตั้งดั่งใจเอาไวตลอด อย่าให้หลุด เพราะวันเวลาของชีวิตนั้นมีน้อยนัก พระธัณดิ จารวโล การจะมีผลการปฏิบัติธรรมก้าวหน้าขั้นนั้นใจต้องไมด้อนอะไรใส่สิ่งภายนอก เพราะจะเหนื่อยรังได้ไม่ให้ใจหยุดนิ่ง ดีใส่ความละเอียดภายใน ตัวอย่างเช่น - ติดใน การคุยเล่นสนุกสนานเถอะ เพราะจะทำให้พุ่งชำนิได้ง่าย - ติดในบุคคล เพราะมักจะนำปัญหาและเรื่องร้อนใจมาให้ - ติดในอาหาร เวลาฉันมากเกินไปจะทำให้อึดอัด นิ่งไม่สบายตัว - ติดในลาภสักการะ สิ่งของเครื่องใช้ของดีๆ แพงๆ เพราะจะทำให้เป็นภาระ เครื่องกังวลในการแสวงหาและรักษาดูแล - ติดในคำย่อมสรรเสริญ ถ้าเป็นพวกที่หวังคอม มิโมดีพอร์ม จะทำให้ใจไม่รู้สุข ไม่โสนันท์ ติดอยู่กับความสุขภายใน ติดในกลางของกลางที่สุดครับ