การปฏิบัติธรรมและการเปิดใจต่อองค์พระ : หน้า 78/272

เราต้องให้ใจของเราเปิดติดกับองค์พระหรือดวงธรรมภายในให้ได้ตลอดเวลา ถึงแม้ว่าจะมองเห็นไม่ชัดหรือเค้นได้ตามที่ใจของเราจะได้มียึดที่เกาะเกี่ยวอยู่ที่ศูนย์กลางกายใจของเราจะได้ไม่Pleออกมานอกตัว ซึ่งปกติใจของเรามักจะคุ้นชินกับการอยู่ภายนอกและอยากที่จะบังคับได้ปล่อยให้รกลสลับพาไปเรื่อย แต่ถ้าหาเราไม่ปล่อยใจและฝึกอย่างจริงจังแบบทุ่มเทด้วยการเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ผลการปฏิบัติธรรมของเราก็จะพัฒนา ขึ้นได้ตามลำดับ เราต้องเตือนตัวเอง สอนตัวเอง เพื่อ ตัวาของเราเอง และเพื่อ งานพระศาสนาค่ะ ◉ ศรีกานดา เบญจวพลศรีจิตต์ 1. ติดกับภาพองค์พระ ดวงธรรม หรือคำกล่าวว่า "สัมมา อะระหัง" โดยยกใจเบาๆ คโลเลี้อยที่ศูนย์กลางกายตลอดเวลา ทุกอิริยาบถ 2. หม่นทบทวนบุญที่ทำด้วยการดูในออนไทนาบัตร ภาพหมูชื่นอาจารย์ หรือภาพการสร้างบุญที่เราเก็บไว้ในคอมพิวเตอร์ หรือรูปถ่ายที่เก็บไว้ในอัลบั้ม 3. หาเวลาปฏิบัติธรรมทุกวันให้ได้ตามเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ จะทำให้ใจเริ่มละเอียดไปตามลำดับ ต้องสวญเวลาในแต่ละวันเพื่อ การปฏิบัติธรรมเป็นหลัก ◉ จารวรรณ วินิสกูล ให้ใจเราดับศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ให้ใจวนเวียนอยู่ในตัว ไม่ออกไปนอกตัว เมื่อไรที่เรา คิดไปเรื่อยเปื่อยในเรื่องนอกตัว ก็ให้ดึกลับมาทำใหม่ ง่าย ก็ใช้วิธีวานสัมมา อะระหัง 500 ครั้งก็ได้ นับไปเรื่อยๆ เล่นๆ หรือช่วงไหนใจละเอียดมาก นักพ่อองค์พระได้ง่าย ก็ถอดองค์พระคลุมตัวบ้าง เท่าตัวบ้าง หรือทำความรู้สึกว่าเราเป็นองค์พระ องค์พระเป็นเรา ลำคำตอนรอบต้องให้ใจมาทำ มิอย่านั้นมจะคิดไปเรื่อยเปื่อย ซึ่งมักจะหลุดเสียส่วนใหญ่ มีเพื่อนของลูกเล่าให้ฟังว่าเขากล่าวว่าสัมมา อะระหัง นับไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่งงดผุดขึ้นมา และผุดทั้งวัน วันนั้นเขารู้สึกมีความสุขมาก