การฝึกสมาธิและการรักษาสติที่ศูนย์กลางกาย : หน้า 211/272

พระธsirะ อดทนฺโต ต้องฝึกสมาธิโดยมั่นใจประคองใจไว้ที่ศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดทั้งวันครับ ถ้าไม่มั่นใจประคองใจ ฝึกสมาธิในทุกอริยาบถแล้วผมคิดว่าควรยากมากๆ หรือคงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำให้เราไม่มกคิว่า "ส่งขวางร่างกายทั้งของเราและของคนนอื่นเป็นปฏิกูลจริงๆ" เพราะ หากใจไม่อยู่ที่ศูนย์กลางกาย ก็ทำให้สติของเราไม่สมบูรณ์. เมื่อเป็นอย่างนั้นใจจะออกนอกตัวไปอยูู่กับคน สัตว์ สิ่งของ โดยเฉพาะเมื่อไปอยู่องคนแล้วโอกาสที่จะผลอดปล่อยใจ ไปติดในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมะรรมของคนอื่นก็จะเป็นไปได้สูง ซึ่งจะทำให้เราสม คิดไปว่า "ส่งขวางร่างกายทั้งของเราและของคนอื่นเป็นปฏิกูลจริงๆ" ดังนั้นจึงเป็นต้องมั่นประคองใจไว้ในตัวอยู่เสมอๆ ด้วยการนิคดวงใส หรือองค์พระ หรือพระพระคุณหลวงปู่ หรือแตะใจนิ่งๆ ไว้ที่กลางท้องเอาไว้เสมอๆ แมังไม่ได้ทั้งวัน ก็สามารถทำให้เราสติอยู่กับตัว และไม่มกคิดว่า "ส่งขวางร่างกายทั้งของเราและของคนอื่นเป็นปฏิกูลจริงๆ" พระครูสิปป์ ทิตตสุปฺโป การที่เราไม่มกคิดนั้นเป็นของเราจะต้องจดจศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา แต่ในสภาพความเป็นจริงถ้าเรายังทำไม่ได้ เมื่อใดที่เราเห็นส่งขวางของเราและคนนอื่นเป็นสิ่งสวยงามและจิตของเราเกิดความกำหนดนิยดี เมื่อฉนั้นเราก็ต้องยึดถืออสนิยมทันที คือยิ่งทำร่างของสรรพสัตว์เป็นสิ่งน่าเกลียด และเมื่อใจของราคสยามความกำหนดนิยดีในส่งขวางแล้ว ใจเราจะนิ่งและจดศูนย์กลางกายได้ง่ายขึ้น พระมหาดุตรฺจ ตะทมฺโม หมันพิจารณาถึงความจริงข้อนี้ให้ได้ทุกวันในทุกภารกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่เราทำความสะอาดร่างกาย ขับถ่าย จะได้เห็นตามความเป็นจริงว่าร่างกายของเราและของมนุษย์ทุกคนส่วนเป็นปฏิกูลเหมือนกันทั้งหมดทั้งสิ้น อีกทั้งต้องเอาใจจดนี้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 หยุดนิ่งให้เข้าสู่พระธรรมกายภายในให้ได้ ความรู้แจ้งจากการเข้าถึงพระธรรมกายจะทำให้เรามองโลกตามความเป็นจริงได้ตลอดเวลา