ความจริงเกี่ยวกับความงามและความปฏิกูล : หน้า 219/272

โล่งศพแม้จะทำด้วยวัสดุที่ดีที่สุดในโลก แกะสลักด้วยลวดลายที่สวยที่สุดในโลก แต่เมื่อเปิดฝาโล่งเข้าไปแล้วก็ล้นแต่พบกับกลิ่นเน่าเหม็นไม่มใครต้องการฉันใด ขน ขน เล็บ ฟัน หนัง ร่างกายของเรา แม้จะประพรมด้วยน้ำหอมที่หอมที่สุดในโลก เครื่องประทินผิวที่ดีที่สุดในโลก หรือแม้แต่การทำศัลยกรรมใครๆ ว่าเป็นการทำหล่อสวยถาวร แต่เมื่อถอนลิขิตเข้าไปแล้วก็ล้นแต่กลิ่นนั้น “ความปฏิกูล” ถวายไรไม่ได้เลย สิ่งที่สกปรกยงคงสาระ สิ่งที่ไม่น่ามองน่ากลัวยิ่งสิ่งที่น่าเกลียดนาน คงน่ารังเกียจงั้นจึงอยู่อย่างนั้น พรอรรถกถา ภูฏฐารมโม แม้ยุคสมัยจะพูดเพื่อเรื่องศัลยกรรม แต่ผม ขน เล็บ ฟัน หนังยังคงเป็นปฏิกูลครับ ภายนอกอาจดูสวยงาม สวยติดทนนาน แต่ภายในยังเป็นปฏิกูลอยูดี ความสวยมีคงที่ แต่ความดีคือคุณ ยิ่งสวยธรรมบน เรือร่างตนให้สวยงาม เป็นแค่ความมานฉวย เป็นแค่ลวยพยาม นับวันยิ่งโทรมทราม หมดความงามตามเวลา ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง สุดท้ายยังต้องชรา ผุพังสังขาร อนิจจาไมเที่ยงเอย พระอรัญพงศ์ โกวิโท แม้ว่าปัจจุบันจะมีการศัลยกรรมก็ตาม แต่ก็เป็นการทำเฉพาะพื้นผิวชั้นนอกเท่านั้น สิ่งปฏิกูลต่างๆ ก็ย่อมมีราไหลออกจากร่างกายอย่างสมบูรณ์เช่นเดิม เพราะว่าสิ่งต่างๆ ต้องมีการผลัดเปลี่ยนเซลล์เก่าที่ตายไป และเซลล์ใหม่ก็เกิดขึ้นมาแทน ทำให้แม่นปิดร่างกายให้สวยงามขึ้นก็ได้ merely ภายนอกเท่านั้น มูลกรรมฐานที่พระอธิษฐานสอนให้พิจารณานั้น เราย่อมมั่นพิจารณาอยู่เรื่อยๆ ว่าสิ่งต่างๆ เหล่านี้วไม่สวยไม่งาม ต้องหม่นชำระ ทำความสะอาดอย่างมำสมอเพื่อปกปิดความไม่งามในร่างกาย ไม่ว่าจะเป็นผม ขน เล็บ ฟัน หนัง ถ้าเราพิจารณาแยกเป็นชิ้นดีๆ จะพบว่าสิ่งเหล่านี้หากไม่มันให้ความสะอาดก็อบ่อมสกปรกไม่นวดเป็นอย่างมาก หากว่าจะศัลยกรรมปิดไว้ก็ปิดได้เพียงชั่วคราว ปิดได้เพียงภายนอกเท่านั้น เพราะ ร่างกายยังต้องมีการขับของเสียออกอย่างสมำเสมออย่างเช่นเคย