การมองเห็นสภาพของปฏิกูลในร่างกาย : หน้า 186/272

สิ่งขับร่างกายเป็นปฏิกูลเฉพาะของเราอย่างเดียว คนเดียวหรือของคนอื่นด้วย พระธรรดิ์ จารุวิโส สิ่งขับร่างกายของเราเป็นปฏิกูลอย่างไร ของคนนั้นก็เป็นเป็นปฏิกูลอย่างนั้นด้วยเช่นเดียวกัน เหมือนกันทุกคน คือเป็นก่อนกายที่เต็มไปด้วยสิ่งสกปรก สิ่งเน่าเหม็น และสิ่งน่ารังเกียจไหลอออกตามช่องทวารต่างๆ อยู่ตลอดทุกวัน ขนาดเราเห็นเหงื่อใคร น้ำลาย ขี้ ขี้ตา ขี้มูก อุจจาระ ปัสสาวะของเราเองแท้ๆ เรายังรู้สึกรังเกียจ ไม่อยากดม ไม่อยากโดน และสิ่งปกติของคนนั้นก็ยังรู้สึกน่ารังเกียจยิ่งขึ้นไปอีกหลายเท่า เพียงแต่ในแต่ละคนนั้นอาจจะมีไร้ใดดูแต่ตัวเองมากน้อยแตกต่างกัน เพื่อปิดความไม่งามและความน่ารังเกียจดังกล่าว โดยอาศัยการชำระล้าง อายผิว ผ้ากำมะหยี่ประดับประดา เครื่องหอม เครื่องสำอางต่างๆ มากแต่งให้สุขงามและปิดความเป็นจริงเอาไว้ทำให้มองไม่เห็นถึงความเน่าเหม็นและความเสื่อมของสังขารร่างกาย เราจึงต้องหม่นพิศจรนา ฝึกมองให้ท่วงดูให้ครบถ้วน เพื่อจะได้ไม่ไปเกิดความหลงไหล ความกำหนดดีดี พอใจ และยึดมั่นผู้นำในสิ่งร่างกายทั้งของตัวเราเองและของคนนอื่นด้วยครับ พระมหาติ คุณธัญโม สิ่งรรนี้ล้วนไม่ว่า ฉันหรือคุณ มองเห็นสิ่งเถูกุล่ จะจะแก่นธรรมมา เมื่อเห็นเสื้อเป็นขึ้นนั้น จึงได้ยามฏฐาน สิ่งขับจะเป็นหญิงหรือชายก็ส่วนปฏิกูล ไม่สะอาด ในคันธิปรุงศรีสุทธิมรรค พรรณนาความเป็นปฏิกูลไว้ย่างมากมาย เหมือนเป็นที่ประชุมรวมของหมู่หนอน 80 ชนิด บางเป็นทางไหลเข้าออกของคุณ มุตร บางโดยเฉพาะของผู้หญิงก็จะปฏิกูลกว่าผู้ชาย เพราะพวกเธอมีเลือดมีมูลในแต่ละเดือน เป็นเพราะผลกรรมมา เขาทำมา จะทำให้ทุกทรามานมากว่าผ่ายอย่างนัก ดังนั้นนักปฏิบัติธรรมควรพิจารณาถึงปฏิกูลสัญญาณอยู่เป็นนิจครับ