การรักษามโนปณิธานในวิชชาธรรมกาย : หน้า 97/272

พระมหันตเถร ธริกิจโต การจะรักษามโนปณิธานใดๆ ให้มั่นคงนั้นผมคิดว่าเราต้องมีความรักในสิ่งนั้นๆ เช่น เดียวกันครับ เราต้องรักในการที่จะศึกษาวิบารธรรมกาย เมื่อเรามีความรักก็จะเกิดความผูกพัน เมื่อเกิดความผูกพัน เราจะยอมรับในบทฝึกต่างๆ ที่จะตามมาอย่างไม่มีข้อแม้ เงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น ดังนั้น ผมคิดว่าเราจะรักษามโนปณิธานและความตั้งใจที่จะศึกษาวิบารธรรมกายให้มั่นคงนั้นเราต้องมีความรักในวิชชาธรรมกาย มีความเคารพในคำสอนของหลวงพ่อ และหมันฝึกหยาบ คือการฝึกตัวตนคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หลวงปู่ หลวงพ่อ และคุณยายได้วางไว้ และรักในการปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง ก็จะทำให้เกิดความมั่นคง แม้มีอุปสรรคก็สามารถข้ามพันได้ครับ พระอนุรุ้ง ภูรุปโย การที่เราจะรักษามโนปณิธานใดๆ ให้ตลอดรอดฝั่งนั้น เราต้องมั่นตรวจสอบใจของเราตลอดเวลา โดยใช้สิ่งเป็นตัวกำกับ อย่าหลงมัวเมาไปกับสิ่งรอบตัว ถ้าสิ่งใดทำให้ใจวุ่มงม ทำให้ใจเราออกนอกตัว หรืออาจเป็นภัยต่อเภสัชน์มะแล้ว ให้เราตัดทิ้งทันที อย่าให้มีสิ่งใดมาเป็นอุปสรรคต่อการสร้างบารมีได้ แล้วในใจก็ให้มีครูบาอาจารย์ มีพระอรฺมในใจตลอดเวลา คิดถึงแต่เป้าหมายในการสร้างบารมี ใจของเราก็จะมั่นคงในการเรียนวิชชาธรรมกายครับ พระธนพล กิตติวิริโ‌ 1. เป้าหมายต้องมั่นคงว่าเราเกิดมา ทำไม เพื่ออะไร จุดหมายปลายทางของเราคืออะไร ชัดเจน และไม่เปลี่ยนแปลง มีความมุ่งมั่นที่จะเรียนวิชชาธรรมกาย ไม่ใช่เพื่ออย่างอื่น ยอมสะทุกอย่างทั้งไป ใจจะเข้าไปภายในได้เร็ว 2. กำลังใจแข็ง ไม่หวั่นไหว ใจึงเป็นปกติ 3. ใจอยู่กับธรรมะภายในเสมอ ไม่กระพริบต่อไม่กระท่อ่นต่อเรื่องใดๆ สว่าง สงบ อยู่เสมอ หยุดนิ่งเป็นหนึ่งเดียวกับภายใน มีแต่ความสุข บริสุทธิ์ แล้วเรื่องอื่นๆ จะเข้ามาไม่ได้เลย เพราะไม่สนใจเรื่องอื่น มีเรื่องเดียวในใจครับ