การปฏิบัติธรรมและการจัดสรรเวลาในชีวิตประจำวัน : หน้า 137/272

พระภาค วิริยโณ อย่างแรกต้องตั้งเป้าหมาย กำหนดว่าเรามีภารกิจอะไรบ้างที่จำเป็นต้องทำ ทั้งงานที่ได้รับมอบหมายจากหมู่คณะและการปฏิบัติธรรม เมื่อดูว่ามีภารกิจอะไรบ้างแล้ว ก็มาแบ่งเวลาที่เหมาะสมตามความสำคัญ ที่ขาดไม่ได้เลยคือการปฏิบัติธรรมที่จําเป็นที่สุด แล้วก็มา ว่าจะงัดเวลารับบุญได้แค่ไหน เช่น รับบุญช่วงสาย หรือช่วงบ่าย ช่วงที่ไม่ได้รับบุญจั๋งปฏิบัติธรรม สามารถปรับตามความเหมาะสม เร็วด่วน ถ้ามีบริบถ้อยทำ ก็ให้แบ่งเวลารับบุญเพิ่มขึ้น แต่ยังน้อยก็ต้องมีเวลาปฏิบัติธรรมให้ตัวเองทุกวันอย่าได้ขาด และเวลารับบุญก็ต้องรักษาใจให้ใสๆ ว่าทุกอย่างเป็นงานบุญ ให้ทำด้วยใจใสๆ ปรารถนาดีต่อกัน และฝึกวิธีการปล่อยวางเมื่อมาปฏิบัติธรรม ให้ทั้งทุกอย่างให้หมด เหมือนว่าเราไม่มีงานครั บเมื่อวานเดี๋ยวนี้ไม่ต้องกังวลช่วงนั่ง คิดไปไม่เกิดประโยชน์ พระญาธิเดช สิทธิโช ต้องไม่ยึดติดในคน สัตว์ สิ่งของ เพราะสิ่งเหล่านี้อยู่กับเราไม่นาน แล้วก็ว่ากราเราไปพิจารณาด้วยใจเป็นกลางๆ เหมือนสายที่ไหลผ่าน นำความชุ่มเย็นไปทุกที่ แต่ไม่ยึดติดกับสิ่งใดเลย พร้อมจะไหลลงสู่ทะเลนั่นกว้างใหญ่ ใจก็เหมือนกัน บุญมีก็ต้องทำให้เต็มที่เพราะเป็นบารมีของเรา ส่วนการฝึกใจก็ต้องทำอย่างยิ่งยวด เพราะเป็นสิ่งที่เนื่องกับตัวเราอย่างแท้จริง ต้องแบ่งเวลาจัดสรรให้ลงตัว เมื่อถึงช่วงนั่งธรรมะก็ต้องนั่ง งวางภารกิจไว้ชั่วคราว ปล่อยวางไม่ใช่ปล่อยทิ้ง ตอนได้ธรรมะทำเหมือนกับเราตายไปแล้ว เหมือนกับเราหลุดไปแล้วจากทุกอย่าง ใจก็จะปล่อยวางพอสมควรมา งานที่ว่ายากก็จะง่าย ไอเดีย เทคนิคดีๆ จะมา บางอย่างคิดแทบหัวระเบิดก็คิดไม่ออก แต่พอพักไว้สักแปบ ม่านธรรมะกลับคิดออกได้ง่ายๆ เหมือนเส้นผมบังเขาอย่างนั้น ดังนั้นต้องไม่ละเลยในการปฏิบัติธรรม ฝึกแผ่เมตตาไปเรื่อยๆ ปมัทที่เราฝึกใจไว้กับ งานหรือคน สัตว์สิ่งของก็จะค่อยๆ คลี่ ค่อยๆ คลายไปเรื่อยๆ บุญที่มอบหมายให้ก็ จะสำเร็จลุล่วง เราก็จะมีแต่ความปลื้มปีติในบุญทุกบุญที่ทำ