สิ่งขำร่างกายเป็นปฏิกูล : หน้า 180/272

คําว่า “สิ่งขำร่างกายเป็นปฏิกูล” มันเป็นอย่างไร พระฤทธิเดช สิทธิเตโช ร่างกายที่เราเห็นภายนอกว่า สวยงามนี่ แท้จริงแล้วบรรจุไว้แต่สิ่งปฏิกูลมากมาย เป็นถุงอาจาระ ถุงปัสสาะเคลื่อนไหวไปไหม ไปไหนได้ ที่เราเห็นว่าสวยนั้นเป็นเพียงส่วนของหนังที่หุ้มกระดูก เส้นเอ็น ของเน่าของเสียที่ไม่่านรื่นรมย์เลย แม้แต่ผิวหนังที่ขาว เนียน ใส ก็เต็มไปด้วยเชื้อโรค เชื้อแบคทีเรีย ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง ลําไส้ไม่มีสิ่งใดน่าอิศจ์แนย เเต่สิ่งนั้นก็กลัยมาทำให้เราหลงไใหยไปติด จนมองไม่เห็นว่าร่างกายนี้เป็นสิ่งปฏิกูล หากเรามีตู้รัฐเท่านั้น มองแยกเป็นชิ้นส่วน เเบกให้เห็นเป็นถุงของสกปรก เราจะไม่ยึดติดเลย ใจสบาย ไม่หลง และจะได้อาศัยภายนี้ใช้สร้างบารมีได้อย่างคุ้มค่า ไม่ดิดที่เปลือก แต่กลับมุ่งไปที่แก่นแก้แท้ พระมหิต คณุรมโม ปฏิกูลนี้สิ่งที่มีกระทบ ด้วยอาหารเก่าๆ อาหารใหม่ๆ ก็ดูน่ำ นำรับประทาน พอผ่านระบยบ่อยแล้วก็เป็นอาหารเก่า น่าเหม็นยิ่งนัก เสื้อผ้าจารณ์พอดีกรีร่างกายก็พลันเปื่อยเปนเปอไม่สะอาด เป็นปฏิกูลจริงครับ ร่างกายปฏิกูลนี้ประกอบไปด้วยผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก เยื่อในกระดูก ม้าม หัวใจ ตับ พังผืด ใต้ ปอด ใส่ไหญ่ ไส้น้อย อาหารใหม่ อาหารเก่า น้ำดี น้ำสด น้ำมัน ข้น น้ำมูก น้ำไขข้อ น้ำตบ ปฏิกูลจริงๆ ครับ สิ่งขำร่างกาย เข้าไป สิ่งขำเสมอมากขึ้น ดีลื่น สิ่งขำติดถึงธรรมะ ภายในสว่าง ยิ่งเยอะ สิ่งขำดั่งสังเสดน พบได้ชิจัง สิ่งขำนี้อยู่ยัง ยืนยง สิ่งขำนี้หยุดนิ่นาน มารหวั่น ยิ่งเฮง สิ่งขำนี้ดสนเทใจร์ สุขใจดำพาน