ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- คำฉีจิระพัมภ์ทูลสึกยก ศพท์แปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 8
แสดง ธมฺมิ ซึ่งธรรม เม แกเรา (จินฺตนาเม) ด้วยอังกุร
พระดำรว่า คงปิติ อ. คฤหวดี พุพปกาโร เป็นผู้ปกะอันมาก
เม แกเร (ให้ติ) ยอมเป็น อิติ ดังนี้ กิลเมยุ พึงทรงลำบาก
อิติ ดังนี้ น ปุจฉติ ยอมไม่ถลาาม ปญฺญี้ ซึ่งปัญหา อภิฑต-
สินเหนะ เพราะความรักอุปการะมีประมาณยิ่ง สตฺถิ ในพระศาสดา ๆ
ปน สุนวา สุตา อ. พระศาสดา ตลมฺมิ อนาปนิหิตโก
ครั้นเมื่อเศรษฐีว่ามานิทิกนึกนั้น นิสนุนมูดเตเอะ เป็นผู้สักว่า
นั่งแล้วนั่งเทียว (สมาน) มีอยู่ (จินฺตดตวา) ทางพระดำรแล้วว่า
เสฏฺฐิ อ. เศรษฐี อ ยี่ นี้ ภูริติ ย่อมรักษา มา ซึ่งเรา อกุอิ-
ดพพฤกษา ในกนฺตนันดบาคอลไม่ควรรักษา หิ because อนฺ Death
เร า จินฺทฺตดวา ตัดแล้ว สีสี ซึ่งศีละ อตฺตโน ของตน อลงกุปล-
ปิยตุ ต้นประดับแล้วและตกแต่งแล้ว อุปปาภูตวา คฤหวดี-
อญฺชิ สิ่งนันดา ท. อุปพุฒเตฎวา เผึกขึ้นแล้ว หยมสิ สิ่งเนื้อ
แห่งหัวใจ บริจจิตวา บริจาคแล้ว ปุตฺตวา ซึ้งบุตรและภธะ
ปนสม ผูเสมอด้วยลมปราณ ปารมิโย ยังบารม ท. ปูรณดวา ให้
เต็มอยู่ องฺบูเขยาน สิ่งอมไข ว. ตุตฺติ วา ปุปสตสูกานี
อันยิ่งด้วยแสนแห่งก็บ ปุรสี ยังบารมให้เต็มแล้ว ปรสัส ชนานี
ธมฺเมนทนฺดุเอว เพื่อคันแสดงถึงธรรมา แก่บ ท เหล่าสีนั้นนั่งเทียว
เอโล เสฏฺฐี อ. เศรษฐีนี้ ภูฏิ ย่อมรักษา มา ซึ่งเรา อรกุจิ-
ดพพฤกษา ในกนฺตนันดบาคอลไม่ควรรักษา อิติ ดังนี้ เดก ธมุ-
เทสน กฤสิเอน ตรัสแล้ว ซึ่งพระธรรมเทศนากันท่านนี้นั่งเทียว ๆ