พระองค์ผู้เจริญ (ภิญ) : หน้า 73/182

พระองค์ผูเจริญ (ภิญ) อ.ภิญ ท. อิฐจุนติ ย่อมไม่ปรากฏณ ภิฤติ เพื่ออนเป็น สมคฺคา เป็นผู้พร้อมเพรียงกัน อติ ดั่งนี้ สูดวา ทรงสดับแล้วว่า ภิญสูงเม ฑ อ. หมู่แห่งภิญู ภิณฑา แตกกันแล้ว ภิญสูงเม ฑ อ. หมู่แห่งภิญู ภิณโ แตกกันแล้ว อติ ดั่งนี้ ตติยาว ในววบระท่ ภ คณะฏวา เสด็จไปแล้ว สมุนึก สู่สำนัก เติ ภิญู ของ ภิญู ท. เหล่านั้น กถจิตดา ตรงแล้ว อาณิณีว่า ซึ่งโทษ อุกเขาปากน่ ภิญู อุกเขเปน จ ในเพราะกายวัตร์ แห่งภิญู ท. ผู้อภิณีวัตรด้วย อิตเสส ภิญู อาปฏิตยา อตสุนฺ จ ในเพราะการไมเเหน สิ่ง อาบัติ แห่งภิญู ท. เหลานนนี้ด้วย อนุชาตวา ทรงอนุญาตแล้ว อุปสกานี กุมมาน ซึ่งกรรม ท. มีโบสกลเป็นต้น เอกสัมมา ในสมา อันเดียวกัน ตุฏฐาเ โมหสิฏาตาม ทีโมสิฏามันนนี้เทียว เต็ ภิญู แกภิญู ท. เหลา่านั้น ปูน อีก ปฏิเชาเปตวา ทรงบัญญัติแล้ว อุตต which วิฑิตพพ พึงนั่ง อาสนุตริกาย ปณิดา ในแต่ฉบับมีสมาในระหว่าง อิติ ดั่งนี้เป็นต้น (ภิญ)แกภิญู ท. ภณุชฺชาตา ผู้มีความแตก ร้าวอันเกิดแล้ว ภุฏกุคา ส ต คาน ฏ ใท ที่ ม. มีโรงแห่งดังเป็นต้น สูดวา ทรงสดับแล้ว (ภิญ) อ. ภิญู ท. ภณุชฺชาตา ผู้มี ความแตกแย้วอันเกิดแล้ว วิหรติ อยู่ อภิณีมา ในกาลนี้ อิติ ดั่งนี้ คฑุวา เสด็จไปแล้ว ตน ตก โสมิตวาบา ที่โสมิตามานั้นเทียว เต็ นั่น วตฺวา ตรัสแล้ว (จานภู) ซึ่งพระดำรัส ท. อื่นมีคำว่า ภิญู คู่อย่างภิญู ท. อลิ อ. อย่าเลย (ตุมผ) อ. เธอ ท. มา