พระอิมมปัทรมภูวา: บทที่ 60 : หน้า 61/182

ประโยคคณ - คันรู้พระอิมมปัทรมภูวา ยกศัทพแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 60 มี โทษ อ. ทาย ยศส ปุคคลสส ของบุคลคลอ ถติ มีอยู่ สาไป อ. ความแช่ง ปัตด จงตกไป อูรี ในเบื้องบน ตสุสเอว ปุคคลสส ของบุคลคลนั้นนั้นเทียว อติ ตั้งนี้ จปน ก็และ อง อาตมาภพ อภิสิทธิวา คันแช่งแล้ว (จินตดาวา) คิดแล้วว่า สาไป อ. ความ แช่ง ปัตสุด จักตกไป อูรีในเบื้องบน กสุข น โจ ของใคร หนอแล อติ ตั้งนี้ อุปารณโต ใครก็รวยอยู่ ทิวาา เห็นแล้วว่า มุฑฺรา อ. ศีลยะ อาจริยสสุข ของอาจารย์ ผลสุดสดักแตก สุดตา โดยส่วน ๗ สุริยคมมลาย ในเวลานั้นเป็นที่ขึ้นไปแห่งพระอาทิตย์ อิติ ดังนี้ ปัจจุบ อายแล้ว อนุกามึ ชึ่งความอนุเวคระะ เอตสุมี อาจิณฯ ในอาจารย์นั่น น เทมิ ย่อมไม่ให้ อุดคบุญฯ เพื่อฉันนี้ไป อรณสูส แก่รุน อิติ ดังนี้ ฯ (ราชา) อ. พระราชา (ปูจิ” ตรัสถามแล้วว่า ถอมด ข้า- แต่ท่านผู้เจริญ ปน ก็ อนตายา อ. อำนาญ น ภูเวย ไม่พึงมี อุสส เทวสสุ แตดำบสือว่าเทวละน โท ค อยางไร อิต ดังนี้ฯ (นาฏโท) อ. ดาบสือว่านาฏะ (อาน) ถอยพระพรแล้ว ว่า สงฺ ถวา (เทโล) อ. ดาบสือว่าเทวละ ม ยังอาตมภาพ มาเปยุ พังใดดอโทษไชร (อนตราโย) อ. อนตราย น ภูเวย ไม่พึงมี อิต ดังนี้ ฯ (ราชา) อ. พระราชา (อาน) ตรัสแล้วว่า เดนที ถอดอย่าง นั้น ดูร อ.Tาน ขมาไปดี จงยั่งดาบสือว่านาระให้ดอโทษเกิด อิต ดังนี้ฯ