บทวิเคราะห์จิตในภาวนา : หน้า 141/182

ประโยค๒ - คัดผู้พระสัมปันทุมิท อกษ์พ่นแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 140 มูงบดีแล้ว ยา ฉันใด ภาค อ.วาค ณ สมิติ- วิษฐมิ ย่อมเสียแงงไม่ได้ จิตติ ซึ่งจิต สุภาวิต อัญบูคคลให้เป็นดีแล้ว เอวา ฉันนั้น อิต ดั่งนี้ (อุตโก) อ.วรรว่า เคค ซึ่งเรือน ยงกิญจิ อย่างใดอย่าง หนึ่ง (อิติ) ดังนี้ ตุตต ปทุส ในบท ท. เหล่านี้หนา (ปทสุ) แห่งว่าว อคาว อิติติ ดั่งนี้ (อุตโก) อ. วรตงว่า วิรจฉนีน อัญบุคคลบุงบังแลัว งั้น คือวา เสกทิทิ อันมีช่องใหญ่และช่องน้อย (อิติ) ดังนี้ (ปทสุ) แห่งว่าว ทุชนั่น อิติด งนี้ ๆ (อุตโก) อ. วรรว่า วสุสุทิติ อ. มีดแห่งฝน วิจิตฐมิ ย่อมรู้ได้ (อิติ) ดังนี้ (ปทสุ) แห่งว่าว สมิติวิจฐ อิติด ดังนี้ ๆ (อุตโก) อ. วรรว่า วาใจ อ. ภาคะ สมิติวิจฐมิ ย่อมเสียด-แทง จิตติ ซึ่งจิต อันบุคคลไม่ให้เป็นแล้ว (จิตตสุ) ภาวนา-รithติตุตตา เพราะความที่แห่งจิตเป็นธรรมชาติอันแล้วจากภาวนา สุภิวติ วิญ วาวะ อ. มิตติฝน (สมิติวิจฐมิ) วิวาดอยู่ อาคาว ซึ่งเรือน ต้น นั้น ภาคว อ. ภาคะเทียว (สมิติวิจฐมิ) ย่อมเสียดแทง (จิตติ) ซึ่งจิต เกวว อย่างเดียว น หามได้ สุพุกกิโสลวา อการึ่งเรือนั้น ตน นั้น ภาคว อ. ภาคะเทียว (สมิติวิจฐมิ) ย่อมเสียดแทง (จิตติ) ซึ่งจิต เกวว อย่างเดียว น หามได้ สุพุกกิโสลวา อการึ่งเรือน