ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ - คันฐีพระมังวีบุตรถา ยกศัพท์แปล ภาค ๑ - หน้าที่ 155
(อาคคุณโต) มายู่ (สนัดกิน) สำนัก (มม) ของเรา (โลกิติ)
ย่อมนาม อินทานิว ในกาสนี้นึกเย็น น หามได้ ปุโฑ อ. บุร
มม ของเรา อาคุณโต มายู่ สนัดกิน สู่สำนัก มม ของเรา โลกิติวอ
ย่อมามนั้นเทียว (อุตตโน) นิพิทุตกาลีบ แม่นกาลแห่งตน
บังเกิดแล้ว ติวุจฉานโน่นัย ในกำเนิดแห่งสัตว์วิจฉาน อิต ดั่งนี้
กาสตรัสแล้ว ชาติกำ สิ่งซาดก อิทธิ นี่ว่า
อุตโต อ. ควมเจริญ โหติ ย่อม สอด สลัด ชานน
แก่ชน ท. ผู้มีศีล ปฏิสุนารถุตติ ผู้มีความ
ประพฤติในปฏิสันถาร ตูอ อ. ท่าน ปุสส จงดู
ลูกฉพัน สิ่งนี้คือว่ากัลยาณะ อายุนู๋ ผู้มาอยู่
ชาติสูงบูรพชย ผู้อ่อนหมู่แห่งญาติการทำแล้ว
ในเบื้องหน้า อภ เอกที ตูอ อ. ท่าน ปุสส
ย่อมเห็น กาล สิ่งนี้ชื่อว่ากาละ อิม นี่
ชาตินี้ สุขนี้ ๓ ผู้เสริมเมตตาช่วยดีแล้ว จากญาติ
ท. เทียย อิติดังนี้ฯ
(สตุก) อ. พระศาสดา (วาเน) ครับเมื่อคำว่า ภูเปต
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ ได้ยินว่า เทวทูต อ. พระเทวทัต อคสาลาเก
ยังพระอัครสาวก ท. ทูอ ฯ นิสาสาเปุตวา ให้บังแล้ว ปุโสดๆ ในช้าง ท.
อูโณ ลังสอง กริ กระทำแล้ว อนุรักษ์ กระทำตาม ตุมาหา ซึ่ง
พระองค์ ท. (จินตนา)น ด้วยอันคิดว่า คำ อ. เรา เทสสุดามิ จักแสดง
ชมม์ ซึ่งธรรม พุทธปุทะยาย ด้วยอันเชิญกรายแห่งพระพุทธเจ้า อิติ