ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำบรรพชามปทุมรัซฏฐวก ยกศัพท์แปล ภาค ๑ หน้า ที่ 87
ดังนี้ ๆ (กาสี) อ. นางกาสี (อาภ) เรียนแล้วว่า (หี) เพราะว่า โจรา อ. โจร ท. กฤดามมา ผู้มีกรรมอันทำแล้ว สามกิเลศ ปทานุปท อนุพุทธา ผู้อื่นเจ้าของ ท. ติดตามอยู่ ซึ่งรอยเท้าตาม ซึ่งรอยเท้า ฌฑเทวา ทิ้งแล้ว ภูมิทิกิ ซึ่งห่อของ สุสถาน ในป่า ช้า ปลายณฏ ย่อมหนีไป อก ครั้งเมื่อความเป็นอย่างนั้น (สนเต) มี่อยู่ มนุษสา อ. มนุษย์ ท. กฤณติ ย่อมกระทำ ปริบูรณ์ ซึ่งอันตรายรอบ โสสนามิณ แก่น ท. ผู้อยู่ในป่า ช้า ปน แต่ว่า (อดเต) ครั้ง เมื่อเนื่องความ (อยเยน) อันพระผู้เป็นเจ้า กกิต เบดแล้ว เอเด้ ชนาน แก่นชน ท. เหล่านั่น (เอตเต ชนา) อ. ชนา ท. เหล่านั่น นิคารณุดิ ย่อมห้าม อุปทูว ซึ่งอันปราว (กกเนค) ด้วยอัน กล่าวว่า มัย อ. เรา ท. นามา ย่อมรู้ วาเนาว์ ซึ่งความเป็น คิคันวย เเดต คาน ในที่นี้ อิมสุส ภาณุตส แห่งท่านผู้เจริญ นี้ กาล สันกาล เดตกาน นาม ชื่ออันมีประมาณเท่า เอโล ภาณโนด อ. ท่านผู้เจริญน อ โจโร เป็นผู้ไม่ใช่โจร (โหติ) ย่อม เป็น อิติ ดังนี้ ตุมมา เพราะเหตุนี้ (อยเยน) กกิต อ. อัน พระผู้เป็นเจ้า กเดส ชานน แก่น ท. เหล่านั่น วัฏฏิ ย่อมควร อิติ ดังนี้ ๑ (เอกโร) อ. พระเอโร (ปุจิจิ) ถามแล้ว วา ก็ มุม อ. กรรมอะไร อบุซู อื่น (มายา) อันฉัน กาถพุพ พิงจะทำ อิติ ดังนี้ฯ
(กาสี) อ. นางกาสี (อาภ) เรียนแล้วว่า ภานุเด ขาแต ต่านผู้เจริญ มุขามีปัญจกติคลูพทีน วฏฐูณ อ. วัตถุ ท. มีปลา