นายจุนสุภกร: ประโยค ๒ คำฉันพระมัญฑุกะ : หน้า 147/182

ประโยค ๒ คำฉันพระมัญฑุกะ ยกศัพท์แปล ภาค ๑ - หน้าที่ 146 เรื่องนายจุนสุภกร ๒๖. ๑๒/๑๒ ตั้งแต่ โส กิร ปุญฺญาณ วาสสานิ สุขา เป็นต้นไป. กิร ได้ยินว่า โส จุนสุภกร อ.นายจุนสุภรกิน ววิฎิวา ฆ่าแล้ว สุภา ซึ่งลูก ท. ขนานนๅ ๑ เคี้ยวกันอยู่ด้วย วิกิณฺณุต ฐายอยู่ด้วย ปกปลม สําริเรจแล้ว ชีวิต ซึ่งชีวิต วาสสานิ สันปี ท. ปุญฺญาณิ ๕๕ ฉากกกาลา ในกาลแห่งบุคคลหัวแล้ว (โส จุนสุภกร) อ.นายจุนสุภกรัน อายาย ไปแล้ว วิถี ซึ่ง ข้าวเปลือก ท. สกุนฺ น ด้วยเกวียน คนฺวา ไปแล้ว ชนบท สุขนบกิณฺฎฺวา ชื่อแล้ว คามสุภิโตเก ซึ่งลูกแห่งสุภของชาวบ้าน ท. เอกนาภิวินามมติเมต เตือนนา ด้วยข้าวเปลือก อันมีทะนานหนึ่ง และทะนานสองเป็นประมาณ สุกุ ยังเวียน ปฏฺฐวา ให้เต็มแล้ว อาณฺฌตวา มาแล้ว ปริกฺชิปาตวา ล้อม แล้ว เอกฺภูคาน ซึ่งท่อนหนึ่ง วชิ วิย วาวะว่าคอก ปุจฉนิเสน ในภายหลังแห่งที่เป็นอยู่ โรงปุฒวา ปลูกแล้ว นิวาป ชิงผัก ตุตฺตอา คาน โดยนั้นนี้เทียว เตสต์ สุโภวต-กาน เพื่อ ลูกแห่งสุภ ท. เหล่านั้น เคךติวา นานาคเจ จ ซึ่งผักต่าง ๆ ท. ด้วย สีรวณญฺ จ ซึ่งเครื่องใช้อลเวงแห่งสรีระด้วย วชฺฒมิตฺตํ เจริญแล้ว (อุตตฺตา) อ. ตน ญ ย ฯ สุภาป์ มาถูกาโม เป็นผู้ใครเพื่อคันลูกแห่งสุภยาใดให้ตาย โจน ยอมเป็น พนฺธิวา ผนังแล้ว ตัต