ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำชื่นพระมงคลบูรพกษัตริยา ยกที่พัทยแปล ภาค ๑ - หน้า ๕๓
โมในปู่พุทธคาม ชื่อว่าเป็นสภาพมใจถึงก่อน (ใหนติ) ย่อมเป็น ๆ
หี จริงอยู่ เต มมา อ. ธรรม ท.เหล่านั้น มนต์ คำที่เมื่อใจ
อนุมปุชูอเนต ไม่เกิดขึ้นอยู่ น สุกโกนุติ ย่อมไม่อาจ อุปปชิต
เพื่ออันเกิดขึ้น ปน ส่วนว่า มโน อ.ใจ เจตสีลุก คำที่เมื่อเจตสิก ท.
เอกจเจส บางเหล่า อนุปปชุนเดสุสุข แม่ไม่เกิดขึ้นอยู่ อุปปชิตเอว
ย่อมเกิดขึ้นนั่นเทียว ๆ
ปน ก็เลย มโน อ.ใจ สุกูใด ชื่อว่าเป็นสภาพประเสริฐที่สุด
เอตสึ มํานิ แห่งธรรม ท.เหล่านั้น อธิปวิตแสน ด้วยอำนาจ
แห่งความเป็นอธิบดี (โหว้) ย่อมเป็น เอวะ ด้วยประกะจะนี้ อิติ
เพราะเหตุนัน (เต มุมา) อธรรม ท.เหล่านั้น มโนสุคตา
ชื่อว่าเป็นสภาพมใจประเสริฐที่สุด (ใหนติ) ย่อมเป็น ๆ
หี เหมือนอย่างว่า ปุโรโส อ.บุญอธิตุ ผู้เป็นอธิบดี
คนที่หนึ่ง ชานา แห่งชน ท. มีคณะเป็นต้น (ชเนี) อนัน ท.
ดูจิต ย่อมเรียกว่า (โอโจ) อุบูรนต์น คณเสสุสุโว เป็นผู้
ประเสริฐที่สุดในคณะ เสน่สุโว เป็นผู้ประเสริฐที่สุดในกองทัพ
(โหว้) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ ยกว่า ฉันใด มโน อ.ใจ (เสภโก)
ชื่อว่าเป็นสภาพประเสริฐที่สุด เตสัง ธมมาน แห่งธรรม ท.แม่
เหล่านั้น (โหว้) ย่อมเป็น ตถา ฉันนั้น อิติ เพราะเหตุนัน
(เต มุมา) อธรรม ท.เหล่านั้น มโนสุคตา ชื่อว่าเป็นสภาพมใจ
ประเสริฐที่สุด (ใหนติ) ย่อมเป็น ๆ
ปนอึ้ง ภูฏกานี อ.ภัณฑะ ท. ตานี ตานี เหล่านั้นเหล่า