เรื่องราวเกี่ยวกับกรรมและธรรมชาติ : หน้า 158/182

นิจัง เป็นนิจ ตสุ นั้น เววเลดิ อันสาหร่าย ท. ปลิคุณโตะ พนจบรแล้ว มโต ตายแล้ว (อิต) ดังนี้ อิต ดังนี้ อาหพง ทรงปรารถ กึ สังถ้อยคำ ตาตูบเถอะ อนันมีปอย่างนันเทียว ทิวสส ในวัน ท. อบเรสูม แม่เหล่อื่นอีก กอส ตรีสแล้ว ชาตานี ซึ่งชาดดา ท. เอวามาที อนมีคำเป็นต้นอย่างนี้ว่า อย่ ครุโฟ อ. นกกระนัไน วิฑู ทู เมื่อเจาะ นานี้ ซึ่งหมู่นี้บนตั้งอยู่ในป่า ท. อาจิว วด ได้เทียวไป แล้วหนอ กภูคูครุเขส ในตันไม้ฉันเป็นส่วน แห่งฟืน ท. อสารเทส อนมีแก่นกิได้ อด ครั้งนั้น (อย่ ครุโฟ) อ. นกกระนัไน อสกาท มาถึงแล้ว ครุโฟ อ. นกกระไน อภิทา ได้ทลาย แล้ว อุตตม์คึ ซึ่งอวัยอะอันสูงสุด ยุคฺ ขีรก ที่ม้ตะเคี้ยนด (ต) ขีรก ซึ่งม้ตะเคี้ยนนัน ชาตสาร อนมีแกนเกิดแล้ว อิตจ ดังนี้ด้วย ว่า สรี เต (หยักินเคน) นิปลิตา จ. ไขข้อ ของท่าน อันช้างตัวประเสริฐ ให้ไหลออกแล้ว ด้วย มุตกโฑ (หยักินเคน) วิกลิโต จ อ. กระหน่อม ของท่าน อันช้างตัวประเสริฐ ทำลายแล้วด้วย สพูน เต ผาสก (หยักินเคน) ภควา จ. ชีโครง ท. ทั้งปวง ของท่าน อัน