การกระทำกรรมในพระพุทธศาสนา : หน้า 50/182

ประโยคคณ ค้นรู้พระอริยมปฏิทูรศา ยกกิฟท์แปล ภาค ๑ หน้า ที่ 49 พระสงฆ์ ของพระพุทธเจ้า ผู้เป็นเทวะแห่งธรร ว่าเป็นสรณะด้วย อง อ. ข้าพเจ้า ปานาดีปตา วิวามี ขิปป่ จ จงดเว้น จากการยังสัตว์มีมล ปราณให้กาลงไปพลันด้วย โลเก อทินนี ปริวรรยา- มิ จ จะเว้นรอบ ซึ่งวัตถู่นี้เจ้าของไม่ได้แล้ว ใน โลกล้วย อนุชโย (โมมิ ) จ จะเป็นผู้ไม่มีสิ่ง น้ำมาด้วย ใน มูลา ภานมิ จ จะไม่กล่าวเท็ดด้วย สถาน ทาเณน ฤาโล โหมิ จ จะเป็นผู้ยินดีแล้ว ด้วยตะระ ผู้เป็นของตนด้วย อติ ดังนี้ ๆ ๘. ๓๓/๕ ตั้งแต่ อน เวส กุลาลูกสมมุตา มิน เป็นต้นไป. อณ ครั้งนั้น (สุดา) อ. พระศาสดา (ฤดวา) ตรัสแล้วว่า มโน จ เทพคม เป็นภาพึงก่อน กุลาลูกสมมุตา มุรณา ในการกระทำซึ่งกรรมอันเป็นกุศลและอกุศล (โหติ) ย่อมเป็น มโน อ. ใจ เสกโ ค เป็นสุขภาพประเสริฐที่สุด (กุลาลูกสมมุตา) ใน การกระทำซึ่งกรรมอันเป็นกุศลและอกุศล (โหติ) ย่อมเป็น หิ เพราะว่ากตมมุ อ. กรรมอันบุคคลากระทำแล้ว มนฺน ด้วยใจ ปณนเนน อันผ่องใสแล้ว น วิริยะ ย่อมละนะ ปุคคล ซึ่งบุคคล