ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ - คำนี้พระอำามป์ฤทมีลูกดา ยกศพแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 107
ดังนี้ (ปกสูส) แหงบทว่ า ณ ใจ อิต ดังนี้เป็นต้น ๆ
(๑ฤโก) อ.อรรถว่า วนตุสลาอ วิ่งเป็นผีมักิเลสเพียงดังว่า น้ำฝาดอันคายแล้ว คือว่า อณฤกษลา วิ่งเป็นผีมักิเลสเพียงดังว่า น้ำฝาดอันทั่งแล้ว คือว่า ปีหนาสลา วิ่งเป็นผีมักิเลสเพียงดังว่าน้ำ ฝาดอันละได้แล้ว ดูดุ มครคดี ด้วยมรรก ท. ๔ อสูล วิ่งเป็น (อิติต) ดังนี้ (ปกสูส) แหงบทว่ วนตุสสาวุส อิติต ดังนี้ ๆ
(๑ฤโก) อ.อรรถว่า ปะรสุโสิสสาในบรรสุสิสส ท. ดูุตุส
(อิติต) ดังนี้ (ปกสูส) แหงบทว่า สุลุต อิติต ดังนี้ ๆ
(๑ฤโก) อ.อรรถว่า สมานติ พึงเป็นผู้ตั้งมั่นแล้ว สุคู
โดยดี คือว่า คีโต พึงเป็นผู้ดำรงอยู่แล้ว สุกู โดยดี (อิติต) ดังนี้ (ปกสูส) แหงบทว่า สุมามาหติ อิติต ดังนี้ ๆ
(ฌฏโก) อ.อรรถว่า อุปโณ พึงเป็นผู้เข้าสึงแล้ว อินทฤยเทม-เนน เจอ ด้วยการฝึกซึ่งอินทรีย์ด้วยนั่นเทียว อุตตุปาเนม วสุฎเจน
ฌ ด้วยวิธีจี้ อันมีประกามแห่งคำณั่นเจ้ากล่าวแล้วด้วย (อิติต) ดังนี้ (ปกสูส) แหงบทว่า อุปโต อิติต ดังนี้ ๆ
(ฌฏโก) อ.อรรถว่า โฉปูโค อ. บุคคลนั้น คือว่า เอาวุโบ ผู้มีรูปลอย่างนี้ อรที ย่อมควร (บริหาิติ) เพื่ออนุ่งห่ม กาสาวะตู่ ซึ่งผ้าคั่นอบุคคลย่อมแล้วด้วยน้ำปวด ต นั้น อิติต ดังนี้ (ปกสูส) แหงบทว่า ส เว อิติต ดังนี้เป็นต้น ๆ