ปรจัย คณุ คะ - คำณุรู้พระจันทิมปัทฤทธตา ภาค ๑ : หน้า 48/182

ปรจัย คณ ุ คะ - คำณ ุรู้พระจันทิมปัทฤทธตา ยกพังแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 47 อนุชลิกุมสุส แห่งการกระทำซึ่งซึ้ง อยู่นี อิทธิ โส เป็นวิบากเช่นนี้(โหติ) ยอมเป็น อดิ แม็ อาขเจ้า มุฎินน เป็นผู้นิอันนบนเทิง แล้ว ปลุนจิตโต เป็นผู้มีจิตอันโสภาโลแลว (หยุดวา) เป็น วาชาม จะแข็งถึง พุทธ ซึ่งพระพุทธ- เจ้า สุรณ ว่าเป็นสรณะ อธฺฌเด ในวันนี้นนี้เที่ยว อิต ดั่งนี้ อภ ครั้งนั้น มาณโว อ. มาณพ อาน กล่าวแล้วว่า ดว่า อ. ท่าน ปลุนจิตโต จงเป็นผู้มีจิตอันโสภาโลแลว แล้ว (หยุดวา) เป็น วาชิ จึงถึง พุทธ จึ่ง พระพุทธเจ้าด้วย ฯมู๋ จึ่งพระธรรมด้วย สูงม จึ่งพระสงฆ์ด้วย สนะว่าเป็นสรณะ อธฺฌเดว ในวันนี้นนี้เที่ยว ด่ว อ. ท่าน (ปลุนจิตโต) จงเป็นผูมีจิตอันเลิศเลอไรแล้ว (หยุดวา) เป็น ตาเอต เหมือนอย่างนัน้นเทียว สมหิรุด ฯ สมาทาน สิกขาทาน ซึ่งสิกขาท ท ปจบ ๕ (กตฺตุ) กระทำ อณุทธผลลานี ใหเป็นกรรมไม เป็นท่อนและดำรงไว้ ปานติปตา วิปุโล ฯ ขิปป๋ จ งงดเว้น จากการยังสัตว์มลุปปรนให้ตก ลงไป พลันด้วย โโล ค อื่นุน ปรีชิสยุต ฯ จงเว้นรบ ซึ่งวัตถอันเจ้าของไม่ให้แล้ว ในโลก