ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยคคั่น - คำคู่พระคัมภีร์อิงศาสนา ยกศัพท์แปล ภาค ๑ หน้า ๓๗
เรื่องมัจฉาคุณธรรม
๗.๒/๕ ตั้งแต่ เทวปุตโตปี อุตตโน สมุตตติ โอโลเกตกวา เป็นต้นไป
เทวปุตโตปี แม้ อ. เทพบุตร โอโลเกตกวา แดดแล้ว สมุตตติ ซึ่งสมบัติต อุตตโน ของตน (จีณเตดวา) คิดแล้วว่า (อย่ สมุตตด) อะ สมบูตินี้ (เมยา) อันเรา ลุกฺขา ได้แล้ว เกน กุมฺมน ด้วย กรรมาอะไร อติ ดังนี้ อุปภาเดนุโท ใคร่ครวญภูมิวา สุตรา รู้แล้วว่า (อย่ สมุตตด) อะ สมบุตดนี้ (เมยา) อันเรา (ลุกฺขา) ได้แล้ว มินสาเทน ด้วยการยังใจให้เลื่อมใส สตฺถิ ในพระศาสดา อติ ดังนี้ (จินตดวา) คิดแล้วว่า อย่ พุทธโมนา อ. พราหมณ์นี้ อกาเรตวา ไม่ยงหมดให้ทำแล้ว เยสฺษูซัง สืบราช ม ม ฆสุกาา ในกาลแห่งเราเป็นผู้ไม่สบาย คนตุวา ไปแล้ว คาผาหนู สุปาเจา โรติ ร้องให้ใจ อิทานี ในกาลนี (เมยา) กาฐ อ. อัน คันเราะก็ทำ เขต พุทธมนต์ ซึ่งพุทธมนต์นี้ วีปปาการูปปา ให้เป็นผู้ถึงแล้วซึ่งอันแปลก วุทฺทธติ ย่อมควร อติ ดังนี้ อาคุเตวา มาแล้ว มฏุกคุณฺทธิลโณน เด้วยวรรณะเพียงดังว่าระนะ แห่งมณฑพชื่อว่ามฏุกคุณทิศ พาหา ปคูยศ โธนโนโต อุฎกาสิ ได้ยืนประคองชั้น ท. แล้วร่องให้ยู่แล้ว อภิบุร ในที่ไม่ไกล อาพาณนสุ แห่งป่าช้า ฯ