คำพุทธะธรรมปฐมมักถอด ภาค ๑ : หน้า 181/182

ประโยค๒ - คำพุทธะธรรมปฐมมักถอด ยกศัพท์แปล ภาค ๑ หน้าที่ 180 (๑ฤๅ) ออรรถว่า (นิโร) อนุญาย รู้ทั่วแล้ว อตุ๗ ซึ่งอรรถ อนุขาย รู้ทั่วแล้ว มมั ซึ่งธรรม จนโต ประหยัด อยู่ มมั ซึ่งธรรม อนุญา อนสมควร นาวโลภุตตรธรรมมุสส แก่ธรรมอัน เป็นโลกตะ ๗ คือว่า จตุปรสิทธิสัสสัตตอุปสมุฏฐานาทิกม์ อันต่างด้วยธรรมมิสิผลคือความบริสุทธิ์ ๔ และฉดงค์และฉดงธรรมคาน เป็นต้น ปุพพาคปฏิบาทางสุจริต อันบันฑิตนบพร้อมแล้วว่าข้อ ปฏิบัติอันในส่วนเบื้องต้น อนุญมาจริ ชื่อว่าเป็นผู้มีปกติประพฤติดีง ธรรมอันสมควร โทษ ยอมเป็น คือว่า อากขุนโต หวงอยู่ ปฏิวัติ ซึ่งอันแทนตลอดว่า (อุ๓) อ. เรา (ปฏิวฺสมาสา) จักแทงตลอด อุษฏอ ในวันนี้ (อุ๓) อ. เรา (ปฏิวฺสมาสา) จักแทงตลอด อุษฏอ ในวันนี้เทียว อิตติ ดังนี้ วิจิตร ชื่อว่าอ่อนประพฤติ โช นิโร อ. นะนัน ปราย ละแล้ว ว่า จ ซึ่งจาคด้วย โกลฉ จึ่งไทสะด้วย มิฑ จึ่งโมะด้วย สมมาเผินปฏิบัติยา ด้วยการ ปฏิบัติโดยชอบ คิยมาย นี้ ปิติอาณโน่ กำหนดอยู่ โศรณิตพพุมเม ซึ่งธรรมอันตนพึ่งกำหนดรู้ ท. สมมา โดยชอบ คือว่า เหตุา ณ โดยนัย สวิจิตติจิตโต เป็นผู้มีจิตอันพันวณแล้ว อเสน ด้วยอำนาจ ตุงคีจุมนุมุจเฉพปฏิบัติสุขทิสนิสุรนิมิตตี แห่งตนคุ้มภูมิและวิกขณะ วิมิตและสมุจฉิมวิญญติและปฏิโสธวิญญาติ และนิสสรณวิญญาติ ท. อนุปทายาน เป็นผู้ไม่เคืองน้อย อิฉ โก วา ในโลกนี้หรือ หรุ วา หรือว่าในโลกอื่น คือว่า อนุปทุยโฐ เป็นผู้ไม่เข้าไปยึดมั่นอยู่ ขนตรนตกูโร ซึ่งกันและกายตนและ