การให้คำอธิบายเกี่ยวกับคำในพระไตรปิฎก : หน้า 171/182

ประโยค ๒ - คำนี้พระมะรังผุฏฏา ยอ่มไม่เพ้อ อิต ตัง (วาเน) คำนี้เมื่อคำว่า อมม แนะแม่ ตูอ. เธอ ภายสย ย่อมกลัวหรือ อิต ตังนี้ (มยอ) อันข้าพระองค์ (จตุเต) กล่าวแล้ว (จตุวา) กล่าวแล้วว่ากินฤคภาคิน แนะน้องชาย อา ๆ อดิน น ภายามิ ย่อมไม่กลัว อิต ดั่งนี้ วตวา ครับกล่าวแล้ว เอฎตา จง อ่าน ซึ่งคำนี้มีประมาณเท่านี้ อกาส ได้กระทำแล้ว กาล สึ่งกาล อิติตังนี้ ๆ อถ คับว่า อา.พระผู้พระภาคเจ้า อาท ตรัสแล้วว่ามหาอสูติ คู่่อมมหาเศรษฐี ริ ฯ ฯ ฯ อิตา ๒ ของท่าน วิปปลบดี ย่อมไม่เพ้อ อิต ดั่งนี้ เสฎฐี กะเศรษฐีนี้นั้น ๆ (เสฎฐี) อ.เศรษฐี(ปัจจิ) ลูกามแล้วว่า อถ ครับเมื่อความเป็นอย่างนั้น (สนตุ) มีอยู่ (สมุทราเวที) อ.นาสุมานเทวี อาท กล่าวแล้ว ว่า อย่างนี้ กุงมา เพราะเหตุอะไร อิติด งนี้ ๆ (สตคา) อ.พระศรีดา (อาฐ) ตรัสแล้วว่า (สมุนเทวี) อ.นาสุมานเทวี (อาค) กล่าวแล้ว (เออ) อย่างนี้ (ตว) กินฤคตาเดเอว เพราะความที่แห่งท่านเป็นน้องชายนันเทียว คหติ ดี คี ติตา อ.อดิน ฯ ๒ ของท่าน มนุลิกา เป็นผู้แก้ ตา ว่า ท่าน มคผลิผลี โดยบรรดาและผล ท. (โหติ) ย่อมเป็น หี เพราะว่า ตว. อาทิน โสดาปุบึ เป็นผู้เป็นโสดาบัน (อส) ย่อมเป็น ปน ส่วนว่า ฐิติ อ.ดิฏา ฯ ของท่าน สกทาคามิน เป็นผู้เป็นสกทาคามิน (โหติ) ย่อมเป็น สา สมานเวที อ.นางสุมนาเทวีวันนี้ อาฐ다กล่าวแล้ว เอว๋ อย่างนี้ ตะกท่าน (อุตตโน) มหาลิกฎตา เพราะความที่แห่งตน