การวิเคราะห์พระสัมมาทัตถ์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 31/182

ประโยค - คำฉีพระสัมมาทัตถ์ถูกสักอักษร ยกศพที่แปล ภาค ๑ หน้า ที่ 30 พระสาดา ธีบูเป็ด ทรงพระประสงค์เอาแล้ว อิมสมี คาน ในที่นี้ ๆ ใส นิสินุตต ฑ ฟิซอขอร่มม อ นิสินธรรมและนิสิบธรรมมัน ขุนา เป็นบันธ อุปโบ อันไม่มูป ๗๓ อิติ คือ เวณฑากขโน อ. เวทานันท์ สญญาขขนโน อ. สัญญานันท์ สูงขาขขโน อ สงขาขันธ์ (ไต่) ยอมเป็น อุตโต โดยเนือความ ๆ หิ เหตุว่า มิน อ. ใจ บุพพุคาม เป็นสภาพเดิมก่อน เอเด้ ขุนาณ แห่ง ขันธ์ ท. หล่านั้น (ไหว้) ยอมเป็น อิติ เพราะเหตุนัน เอเต ขุนา อ. ขันธ ท. หล่านั้น มินุปพุทพุธมา นาม ชื่อว่าเป็นสภาพ ม.ใจถึงก่อน (ไหว้) ยอมเป็น ๆ (ปลูฉา) อ. อันถามว่า ปน ก็ มิน อ.ใจ (เอากอตุโก) ฉันมีวัตถุอันเดียวกัน เอกุเถน คันมีอารมณ์ฉันเดียวกัน อุปูชุมโน เกิดขึ้นอยู่ เอกกูเถน ในขณะเดียวกัน สทิธี พร้อม เอเด้ ธมเมธี ด้วยธรรม ท. หล่านั้น อุปู่ฯ ไม่ค่อน จอจิ ไม่หลัง ปุพพุคาม นาม ชื่อว่าเป็นสภาพก่อนนี่ โทติ ยอมเป็น ก์ อย่างไร อิติ ดังนี้ ๆ (วิสุทธชุน) อ. อันฉวยว่า (มิโน) อ. ใจ (เอกอตุโก) อันมีวัตถุที่ฉันเดียวกัน (เอกุมมโน) ฉันมีอารมณ์ฉันเดียวกัน (อุปปุชุมโน) เกิดขึ้นอยู่ (เอกกูเถน) ในขณะเดียวกัน (สทิธี) พร้อม (เอกติ มณี) ด้วยธรรม ท. หล่านั้น (อุปุพ) ไม่ค่อน (อจิม) ไม่หลัง (ปุพพุคาม นาม) ชื่อว่าเป็นสภาพก่อน