คำฉันพระบรมปิฏกถา ภาค ๑ : หน้า 154/182

ประโยค ๒ - คำฉันพระบรมปิฏกถา ยกศัพท์แปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 153 พระผู้มีพระภาคเจ้ ๆ สุดา อ.พระคาศลดา วิติวา ว ทรงทราบแล้ว ต อดุ่ว ซึ่ง เนื้อความนั้น อุปุปนุนมาส์ไค ทรงเป็นผู้มีความสงเวรในธรรม อันเกิดขึ้นแล้ว หุตวา เป็น ปิวิฏกกุตวา ทรงพระปริวัตแล้วว่า เทวดาโต อ.ภิษฺษึอว่าเทวดา กโรดี จะกระทำ ปฺนมุ murm ซึ่ง กรรมอันเป็นเหตุไหม อธิวิมิ ในฐานชื่อว่าอาเจี อุตตูโย แก่นน อนุถิณสุสีติ อันอาศัยแล้วซึ่งความชอบนายมีโชคความเจริญ โลกสุก แผ่กล สเทวดกสุ อันเป็นไปกับด้วยเทวดา อติ ดั่งนี้ จุตวา ตรัสแล้ว คำว่า ซึ่งพระคาถา อมิน นี้ว่า (กมมานิน) อ.กรรม ท. อสาริน จ อันไม่ยง ประโยชน์ให้สำเร็จด้วย อุตตโน อตตานิ จ อันไม่เก็อกกู แก่นนด้วย สุกานิ เป็นกรรมอันประโยชน์ สำเร็จด้วย (โหติ) ย่อมเป็น ย่อ เว กมมุ อ.กรรมใดแล ปรมทุกข์ เป็นกรรมอันบุคคล กระทำได้โดยยากอย่างยิ่ง (โหติ) ย่อมเป็น อติ ดั่งนี้ อุานนสิ ทรงปลดแล้ว อุหนิิ ยิ่งพระอุณา อิ่ม นี้ นั้น อื่นกว่า สาธุ อ. กรรมอันยังประโยชน์ให้สำเร็จ สาธุา