ความเศร้าโศกและการบรรเทา : หน้า 44/182

พระจันทร์ (ฤทธิ์) ร้องไห้อยู่ (อมฤทธิ) ย่อมเป็น อดิ ดั้งนี้ นิสมโลโก เป็นผู้มีความเศร้าใครออกแล้ว ถ่าย เพราะถ้อยคำ ตสุ มาถสุส ของมานพนั้น หฤทู เป็น กโรนโต เมื่อจะกระทำ ฤทธิ ซึ่งความชมเชย มานดุส แก่มานพ อาจี ได้ภาษิตแล้ คาถา ซึ่งคาถา ท. อิมา หลานว่า ตู่ว อ. ท่าน อิสรญ เป็นผู้ดำอยู่ ม. ซึ้งเรา อาทิตย์ ตา ผู้อ่านท้าวแล้วหนอ (กฐวา) กระทำ สนับ ให้เป็นผู้ลงแล้ว (อัส) ย่อมเป็น (ปคฺโคล) วิจ รวทา อ.บุคคล (โอสิญจ์) รอดอยู่ ปาวา ซึ่งไฟผูเผาผลาญ มฤติต่อ อันเกินแล้วซึ่งเปรียบเทียบ อารีนา ด้วยน้ำ ค่ะ อ. ข้างเจ้า ทร ยังความกระวนกระวาย สพฺพ์ ทั้งปวง นิพนาฏเผ ย่อมให้ได้โย ควอั. ท่านใด อบานุที ได้บรรเทาไปปราศแล้ว บุตตโลโก้ ซึ่งความเศร้าโศกเพราะบุตร ม แห่งข้านเจ้า โลกปรสุตู ผูมีความเศร้าโศกอนันต์แล้วใน เบื้องหน้า (โช ตวา) อ. ท่านนั้น อุปพุทธิ โดด ถอดแล้วหนอ สลด ซึ่งลูกรว โลกิ คือความ เศร้าโศก ทยา นิสติธิต อนาถแล้วซึ่งหยั่ง เม ของข้าเจ้า โส อน อ. ข้างเจ้านั้น อุปพุพุทธ-