ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำนี้พระนิมมป์อัมปทุรฐาน ยกศีรษะแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 25
ปัญทุกุมพลสิลา สม อ. บังถูกุมพลสิลาอาสนะ เทวราชสุ วของเทวดาผู้พระราช สุกกส พระนามว่าสักกะ สกฺโโชนยาม อัยาวโดยโยษิ น 60 ปุณณาสโยชนวิถี ตัง อข้างโดยโยษิ 50
ปุณณสูโยชนพล อันนาโดยโยษิ 15 ชายสมปูฃวน อันมี สีเพลิงดังว่าสีแห่งดอกไม้ชื่อว่า ชัยพฤกษ์และดอกมะลิ โอนมนุสนมน- ปกติ อันมีอุยบงและอันพู้ขึ้นเป็นปกติ นิสินนุภูนาเกล ส ในกาอันเป็นที่ประทับนั่ง และเป็นที่เด็ดลูกชั้น ท. ทุสสโล แสดง แล้ว อุณหากาว ซึ่งอาการอันร้อน สีเตเชน ด้วยเดชแห่งศิล เถาสลอป์ แม้ของพระเทวะ ฯ
สกฺโก อ. ท้าวสักกะ (จินตุตวาม) ทรงดำริแล้วว่า โก น ู โว อ. ใครหนอแอล ม คานา จาเทวกาม เป็นผู้ใครเพื่ออำนวยเราให้ เคลื่อนจากคาน (โหติ) ย่อมเป็น คิด ดังนี้ โอโลกาเนโต ทรง เลดอยู่ อททส ได้ทรงเห็นแล้ว เกร ซึ่งพระเทระ จุกนา ด้วย ลักษุ ทิพเน คันเป็นทิพย์ ๆ
เตน การเนิน เพราะเหตุนี้ ไปวณา อ. อาจารย์ผู้เป็นก่อน ท. อานุ กล่าวแล้วว่า
สหสุนนฺตโต อ. ท้าวสหสุนตา เทวินโต ผู้ เป็นจอมแห่งเทพ ทิพพลกุู ยังจักษุอันเป็น ทิพย์ วิไสย ใหญ่หมดจดวิไสแล้ว (ชฎอ) ทรงทราบแล้วว่า ปาโล อ. พระเทว ฯ ขือว่า ปาละ อี้ นี้ ปาปครี่ ผู้ดำเนินซึ่งบาปโดย