ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ - คั่นด้วยพระมหามุฑธิอำเภอแปรอักษรแปลภาค ๑ หน้า ๑๑๑
ว่า หรือว่า อ. รางวัลงั้นในคณะอันควรแล้ว เพื่ออันให้
ึ่งรางวัลง (อโลส) ได้มีแล้ว ปฐมวิทเสส ในวันอันมีในก่อน
ท. วิยะ ฉันใด หละพุทธานุวา เหลา วา อ. การหัวเราะ ในคณะ
อันบุคคลพึงหัวเราะหรือ สังเคราะห์า สังโค วา หรือว่า อ.
ความสงเคราะห์ ในคณะเป็นตั่งแห่งความสงเคราะห์ ทาย ทาดู
ยุตฺวกาาน ทาย วา หรือว่า อ. รางวัลงั้นในคณะอันควรแล้ว
เพื่ออันให้ ซึ่งรางวัลง อโลส ไม่ได้แล้ว (ตกา) ฉันนั้น
ชาดกสูส ปริปากคตุตตา เพราะความที่แห่งบุญเป็นธรรมชาติจึงแล้ว
ซึ่งความแก่ตอบ า ปน ก็ เทว ชนา อ. ชนา ท. ๒ จินตียสู
คิดแล้ว เอว่า อย่างนี้ว่า ก็ อ. อะไรก (อุมเหห) อันเรา ท. โคลา-
เกดทพัง พึงดูแล เอดกุ สมุทซา ในมหรสนี วติติ มียู่ อิม
นา อ. นท ท. เหล่านี้ สุพเภ, แม้นิ่งปลว่ง วุฒสต คันเมื่อ
ร้อยแห่งปี อปปุตตา ไม่ถึงแล้ว คมมิสุนฺติ จักถึง อปนุฤติภาว
ซึ่งความเป็นแห่งบุคคลผู้ไม่มีบาญุติ ปน ก็ อนุเหต เคา โนฤมมิ
ปริเยสติ อ. อันนี้เรา ท. แสวงหา ซึ่งธรรมอันเป็นเครื่องพัน
อย่างหนึ่ง วกุติ ยมอควร อิติ ดังนี้ คตุตา นิสท์ที่สุด นั่งอือเอา
แล้ว (กตวา) กระทำ อามมณี ให้เป็นอามมณ์ ๆ
ติอ ลำดับนั้น โคลิโต อ มานพชื่อโกลิตะ อาา กล่าว
แล้วว่า อุปติสุ สะอุปติสสะ สมม ผู้สหา (ตู) อาท่าน
(หฤทุปนฺโต) เป็นผู้ร้องเจริญแล้วและว่างเรื่อยแล้ว อนุชาส ทิวาสสุด
ในวัน ท. เหล่ andern (อิส) ยอมนั้น วิยะ ฉันใด คู้ อ. ท่าน