พระคาถา มาริโอ มาร ปฏหิต : หน้า 93/182

ประโยคสะ- คัณฐ์พระอิ้มปัทถุอภุถงยอกพัทแปล ภาค ๑ หน้าเที่ยว 92 ตำมเห อ. เธอ ท. มา อุจุต อย่ได้กล่าวแล้ว เอ๋ อย่าถีนี้ ลุคลาโล อภิญุชื่อว่างลาภ อูฐอุ ลูกขึ้นแล้ว สมุภู ลูขึ้น ด้วยแล้ว สุภายมุสมุโล เป็นผู้มาต้วยอารมณ์องค์งาม (หุตวา) เป็น วิวาทิ อยู่ คิดทุพพลภูมิสโล เป็นผู้ชำนาญกับด้วยต้นไม้ อื่น มีกำลังอันไทยประทูร้่ายแล้วอันต่องอยู่แล้ว ปา ตตภู ใกล้เหวอืน เป็นที่ยังโจให้ตก (โตติ) ยอมเป็น ปน ส่วนว่า มหากาโล อ. ภิญุชื่อว่างามมากา ปุตโต ผู้เป็นบุตร มุยย์ ของเรา อุตฐานูสี เป็นผู้มีปกติเห็นตามซึ่งอารมณ์อันไม่งาม (หุตวา) เป็น วิวาทิ อยู่ อจโล ว เป็นผู้ไม่หวั่นไหวเทียว มนเสลพบุตโต วิจ ราะ อ. ภูเขาอันเป็นหนีบ (โตติ) ยอมเป็น อิต ดั่งนี้ อภาส ได้ทรงภาคสต แล้ว คาถาโยึ่งพระคาถา ท. อิมา หลา นี้ว่า มาริโอ มาร ปฏหิต ย่อมรังควาน (ปุคคล) ซึ่งบุคคล สุภานุสุขี ผู้มีปิติตามเนิ้ชมงารมณ์ อันงาม วิรุต ฯ ผู้อยู่อสุตุ ผู้ไม่สำรวมแล้ว อินทรีย์สูง ในอินทรีย์ ท. อมฤตบุตร ผูไม่รู้สิ่ง ประมาณ โกษมิด ในโกษนะ กูลิต ผู่เกิล- ครานแล้ว หนี้วิริยะ ผู้มีความเพียรองค์แล ฯ เว นั่นแล วาโต อิว วาวา อ. ลม (ปุตนุตโต) รังความอยู่ ธูกู้ ซึ่งต้นไม้ ทูพพล อันมีภัง อันโทษประทูร้ายแล้ว จ แต่ว่า มาริโอ มาร น ปฏหิต ย่อมรังควานไม่ได้ (ปุคคล) ซึ่ง