คำแปลพระธัมม์พระมังคลาจารย์ภาค ๑ หน้าที่ 159 : หน้า 160/182

ประโยค๒ - คำนี้พระธัมม์พระมังคลาจารย์ ยกคำแปล ภาค ๑ หน้าที่ 159 อ. อันยังเป็นอยู่ได้ังหว่านั้น พู เป็นบุญมาก (ภู) เป็นแล้ว (อิติ) ดังนี้ อิตตาานี่ ดังนี้ เป็นต้น ๆ (สตฺตา) อ. พระศาสตา อารพวา ทรงพระปรารภ ปริศนกน ซึ่งความตะเกียกตะกาย วายาย เพื่ออ้นปลพระชมน์ อสูส เทวตุสสุ แห่งพระเทวทัตนั้น ปน อีก กาลศิ ตรัสแล้ว ชาตากาน ซึ่งชาดก ท. อันมีคำว่า เสปฺณณี ณฺฏก่อนไม้จะรื่น ตั้ง อ. ท่าน เสยยสุ ยอมลิงมา ย ฯ เอด์ กมม่า อ. กรรมนัน กรุงสุรส อันกวาง ชาติ รู้แล้ว องค์ อ. เรา ควรามี จะไป เสปฺณณี สู้ไม้จะรื่น อนุฯ ต้นอื่น (หี) เพราะว่า ผล อ. ผล ฯ ของท่าน เม อันเราน ฯ ฤจเจน ย่อมไม่ชอบใจ อิตตาคาสิโน ดังนี้เป็นต้น ๆ (สตฺตา) อ. พระศาสตา กาลสุ ครั้งเมื่อถ้อยคำ ท. ว่า เทวตุโต อ. พะเทวทัต ปริเสโบเสรแล้ว อุโท วิภาคโต จากผลทั้งสอง ลาศกุการโต ฯ คือจากลาและสักการะด้วย สามบุญ ฯ คือจากคุณ เครื่องความเป็นแห่งสมณะด้วย อิต ดั่งนี้ ปวดตุมานาสู เป็นไปอยู่ ปุน อีก วุตวา ตรัสแล้วว่า (เทวตุโต) อ. ภิกษุชื่อว่าเทวทัต (บิษายติ) ย่อมเสื่อมรอบ อิติานิวา ในกาลนี้นึกเทียว น หาไม่ได้ (เทวตุโต) อ. ภิกษุชื่อว่าเทวทัต ปริศนเอว เสื่อมรอบแล้วนั่นเทียว