ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยคคั่น - คำชนีพระธรรมปิฎกฐิ ยกพังแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 83
(อติโก) อ.อรรถวา เย ชนา อ.ชนะ ท.เหล่าดา
ปุญฺญิติยา ผู้เป็นบัณฑิต ตุตู สุเมฆ ใหนหมันนั่น วิชา นุติยา ย่อมรู้
แจ้งว่า มัย อ.เร ท. คฤไฉย ย่อมไป มจุฬามนี่ สูทิโกล่าของ
มัจจุ อิติ ดังนี้ (อติโก) ดังนี้ (คาถาปาฏิสาน) แห่งบาแห่งพระ
คาถาว่า เย ๆ ตุตู วิชา นุติ อิติ ดังนี้ ฯ
(อติโก) อ.อรรถวา เย ชนา อ.ชนะ ท.เหล่าดานัน
ชานนตา รู้ชัย เอว โห อย่างนี้แล โอนิสมโลภิฎาร ยังการกระทำ
ไว้ในใจโดยแยบคาย อุปปาเทวา ให้เกิดขึ้นแล้ว ปฏิปุจฉนิติ
ปฏิปุญญู วุปสมาย เพื่อความเข้าไปสงบีย เมตตา แห่งความ
หมายมั่น ท. คือว่า กลหนา แห่งความทะเลาะ ท. ดก คมั่นเมื่
ความเป็นอย่างนั้น (สนฺตฺด) มีอยู่ เมตรา อ.ความหมายมั่น ท.
๒. เหล่านั้น สมมุติ ชื่อว่าคำสงบ ตาย ปฏิปุทิยา เพราะการปฏิบัตินั้น เตสา ปุญฺญาตานา แห่งบัณฑิต ท.เหล่านัน (อิติ)
ดังนี้ (คาถาปาฏิสาร) แห่งบาแห่งพระคาถาว่า ตโต สมมุติ เมตตา อติ ดังนี้ ฯ
อัควา อีกอย่างหนึ่ง อุดโข อ.อิษยป เบดุก คายา ในพระคาถานี้ อยู่ น้ำว่า (อติโก) อ.อรรถวา (ชน่า) อ.ชนะ ท. มยา มาภิญฺญา ภูวนฺณ (อากิรุต) ติดอาทินี จนานิน วุตฺวา โอวิทยามานปี ผู้แม้อันเรากล่าวแล้ว ซึ่งคำ ท. อันมีคำว่า ดูก่อน
ภิขุ ท. เธอ ท. อย่าได้กระทำแล้ว สิ่งความแตกแยก ดังนี้