บทพระธรรมเทศนาและความหมายของดอกไม้ : หน้า 126/182

प्रโยค๒ - คัณฐุพระสัมปิฐม์ ถุงถักแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 125 (สฤตาปโล) อ. ดาบสือวาสะ ทานนาปู่ผู่ จ ยังดอกไม้ต่าง ๆ ด้วย คนึงจ จึงกลิ่นด้วย สนุนปาเตตวน ให้ประชุมกันแล้ว เอกโต โดยความเป็นอันเดียวกัน อพวี ได้กราบกลูแล้ว อที วงษ์ ซึ่งคำว่า วิริ ข้าแต่พระวีะ อที อานัน อ.อาสนะนี้ เม อันข้าพระองค์ ปัญฺตุต ปลอดแล้ว (กดวา) กระทำ อนุจจรี ให้เป็น ที่สมควร ต ว่า พระองค์ ตุ๋อ อ. พระองค์ มม จิติ ปาสทนุตโต เมื่อจะทรงยิ้ม จน ของ ข้าพระองค์ ให้เฉลิมไช นิสิทธิ ของแรงดปรษํ นั่ง ปุปฺผสน นบอาสนะอันเป็นวิการแห่งดอก ไม้เกิด ทุปโณ อ. พระพุทธเจ้า จิตตุ ยังจิต มม ของข้าพระองค์ ปาสทตุตยาทรงให้เฉลิมใส แล้ว สมนา (มนุสูโลกน) ยังมนุษย์โลก ท. อันเป็นไปด้วยเทวดา หาสตียาว ทรงให้ รำรึงแล้ว นิสิทธิ ประทับนั่งแล้ว ปุปฺผสนบน อาสนะอันเป็นวิการแห่งดอกไม้ สุตตรตุชนิวี ตลอดกลางคือและกลางวัน ๗ (ตีติ) ดังนี้ ดีติ ดังนี้ (ถมุมสูงค่างจริยะ) อันพระธรรม- สงฆ์คงภาพุฒิ กว่าแล้ว ๆ