ประโยคคั่น - คันรู้พระอิ่ม บาปทุกสบดา ยกทัพแปลง ภาค ๑ - หน้าที่ 36 : หน้า 37/182

ประโยคคั่น - คันรู้พระอิ่ม บาปทุกสบดา ยกทัพแปลง ภาค ๑ - หน้าที่ 36 ซึ่งแจก คือว่า อา เหมือนอย่างว่า ไว พลิวท อ. โคพลิพักนั่น หวานโต นำไปอยู่ เอก ทิวสึ สิ้นวันหนึ่งบ้าง เทว ทิวสึ สิ้นวัน ท. ๒ บ้าง ปูญ ทิวเสสิ สิ้นวัน ท. ๕ บ้าง ทอส ทิวเสสิ สิ้นวัน ท. ๑๐ บ้าง อุตุมามสีบ สิ้นเดื่อนทั้งถิ้งบ้าง น สกโกติ ย่อมไม่อาจ ลูกกี นิวัติเดือ เพืออื้นยังล้อให้หมกกลับ คือว่า ชาติ เพื่ออันละ (จกก) สี่ออ อธโฑ ใส่แก้ อสสุ พลิวทาสว เมื่อโคพลิพักนั่น อดีกรมุนุตสัส ก้าวไปอยู่ ปรุโต ข้างหน้า ยูค อ.แอก พาติ ย่อมเบียดเมียน คืือ ซึ่งคอ (อุสุ พลิวทาสว) เมื่อโคพลิพักนั่น ปฏิกิณมนุตสัส ก้าวกลับอยู่ ปรุโต ข้างหลัง ลูกกี อ.ล้อ ปฏิหนุติ ย่อมกระทบ อุรมสี ซึ่งเนื้อแห่งขาด่อน ลูกกี อ.ล้อ พาติ เบียดเบียนอยู่ กรรณี ด้วยเหตุ ท. ทวรี เค อมินิ เหล่านี้ ปทานูทิท เป็นอัตมุตม์ตามซึ่งสรา ตสุส พลิวทาสว ของโคพลิพัก นั่น ให้ตี ยอมาเป็น ยา ฉันใด ทุกๆ อ. ทุกๆ กายนึก อันเป็น ไปในถายใน เจตสิกิ อันทเป็นไปในจิตบ้าง ทุจริตมูล คันมี ทุจริตเป็นมูล อนุพนติ ย่อมติดตาม บุคคล ซึ่งบุคคล มนัส มีใจ ปฏิทูน คันโทษประทุษร้ายแล้ว ตติณี ทุจริตานี บูรพา คติ ผู้ยงจิตติ ท. ๓ ให้เต็มแล้ว จิกำรงอยู่แล้ว (ตสุส บุคคลสุด) คตภูาณูม ในที่แห่งบุคคลนั้นไปแล้ว ท. ตุตู เหล่านั้น ตุตู เหล่านั้น นิรยทัศ มันรมเป็นต้น ตาเอก ฉันนั้นเทียว อติ ดั้งนี้ (คาถาปาทสุด) แห่งบานแห่งพระคาถาว่า ลูกกี วดโต พี่ อิติ ดังนี้ฯ