ประโยค ๒ - คณฺฑูร ใบพระมณีปุรีผลิฏฺฐา : หน้า 116/182

ประโยค ๒ - คณฺฑูร ใบพระมณีปุรีผลิฏฺฐา ยกศพแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 115 อภ ครั้งนั้น เดด ปริวิตุกน อ. ความปริวิตกนีว่า (อย่ากาโล) อ. กานฺฑูโร นา เป็นกาลไม่สมควรแล ปฏจิต เพื่ออันถาม ปญฺญ์ ซึ่งปัญหา อมิ ภกุญุ กะภกุญุ (ใหติ) ย่อมเป็น (อย่าภกุ) อภิกฺขุ ปริวุฒ เข้าไปแล้ว อนฺตมสุข สะระหวาแห่งเรือน จริต เทียวไปอยู่ ปูนายาย เพื่อบำบัตบาต ยนุนน กระไรหนอ อหฺ อ. เรา มคฺค เมื่อแสงหา อดุเกก ชนีเน อุปฺชาต ธมฺมิ ซึ่ง ธรรม อนฺชน ท. ผู้มีความต้องการ เข้าไปดูแล้ว อนุพนฺเทยั พึงติดตาม อมิ กิฏฺฐู ซึ่งกิฏฺฐูนี้ ปิติโต ข้างหลัง ปิติโต ข้างหลัง อิติ ดังนี้ อโหสิ ได้มแล้ว อสุ สุกู อุปติสุรํพฤาพุกสู แก่บริพาชก ชื่อว่า อุปติสะนั้น ๆ โส ฯ อุปติสุรํพฤาพุก โภ อ. ปริพาชกชื่อว่าคืออุปติสะ นั่น เรกํ ลุภิณฺฑบาต อนุฎฺฐ อกาส คจฺฉนฺด ที่สวา จ เห็นแล้ว ซึ่งพระเถรา บุตเมนฺทนบาตนได้แล้ว ผู้ไปอยู่ สุโภฏา แห่งในแห่งหนึ่งด้วย อสุ สงฺสิทฺทกามาติ ขฺวตา ฯ ทาภแล แล้ว ซึ่งความที่แห่งพระเถรา นัน เป็นผู้ใคร่เพื่อคันนั่งด้วย ปญฺญาเปนฺตวา ปลอดแล้ว ปริพาชกปิคนิ ซึ่งตั้งแห่งปริพาชก อตฺตโน ของตน อาทิ ได้ตวายแล้ว ฯ ภคติกํ จปฺโจเสนาปี แม้นฺกาแลเป็นที่สุดลง รอบแห่งกิจด้วยภคณ (อุปติสุรํพฤาพุก) อ. ปริพาชกชื่อว่าอุปติสะ อาทิ ได้ตวายแล้ว อุกฺกติ ซึ่งนํ้า กุณฺฑิกาย ในกุฎโฑ อตฺตโน ของตน เรวสํ แก่พระเถรา อสุ สํ นัน ฯ (อุปติสุรํพฤาพุก) อ. ปริพาชกชื่อว่าอุปติสะ กฏวา ครั้นจะทำแล้ว อาจิรยุตฺต์ ซึ่งวัตถันบุคคลพิรากระทำก่อนอาจารย์