ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำชี้พระอิฐบล็อกสมบัติอา ยกอุโบสถภาค ๑ - หน้าที่ 20
เสียงแห่งเพลงขับ อิตถีญา ของหญิง เอกสู ส คนหนึ่ง ๗๑๐ คามโต นิภาชิตวา คายติวา อธิษฐาน ทานู อุตรณียา ผู้ออก ไปแล้ว จากบ้านนั้น ขับร้องแล้ว จึงเก็บอยู่ ซึ่งพ็น ในป่า คุณหุิือเอาแล้ว นิมิตติ ซึ่งนิมิต สะ ระ ในเสียง ฯ
หิ จริงอยู่ สุทฺโธ อ. เสียง อนุโข อื่น สมโภ นาม ชื่อว่า สามารถ ปริตา สถกลวีร์ มิตฺตวา คำติ เพื่ออ้นแผ่ไป ตลอด สีระทั่งสิ้น ของบูช ท. แล้วจึงตั้งอยู่ นดติ ย่อมไม่มี อิตถิสมุโท วิย วาวะ อ. เสียงของหญิง ฯ
เตน การถนอม เพราะเหตุนัน ภควา อ. พระผู้อภิภาคเจ้า อาท ตรัสแล้วว่า ภิกขเว ดูก่อนภิษุทน ท. โย สุกโธ ฯ อ. เสียงใด ปริยายาย ครอบงำแล้ว จิตติ ซึ่งจิต ปุรีฺษุส ของบูชา บุญฤทธิ์ ยอมตั้งอยู่ ภิกขเว ดูก่อนภิษุทน ท. อนุ สุกษาติ คำถิ สุขชาตินี้ อิตถิสมุโท คือ อ. เสียงของหญิง (ปริมาณ) ครอบงำแล้ว (จิตติ)
ซึ่งจิต (ปริสสรัส) ของบูชา (ติภคติ) ย่อมตั้งอยู่ ยกฉันใด เอว่า ฉันนั้น อภัย ฯ อ. เรา น สมุทสุขาม ยอมนำเอามองเห็นด้วยดี (ด้าน สุตทิ) ซึ่งเสียงนั้น เอกสมุทผี แม้นเป็นเสียงหนึ่ง อนุ ขุช อื่น อิติ ดังนี้ ฯ
สามเณรโณ อ. สามเณร คฤหัสอิขาแล้ว นิมิตติ ซึ่งนิสัมติ ตุตถ สระ ในเสียงนั้น วิสุทฺสเชฏฺวา สะวิโสเทสวา สะวิโสเทสแล้ว ยกวิภกติ ฯ ซึ่งปลายแห่งไม้เท้า (วตุก) เรียนแล้วว่า กนฺตุ ข้าแต่ ท่านผู้เจริญ ดูมเหอ อ. ทาน ท. สุกฺโข จงยืนอยู่ ตา วา ก่อนเกิด