ราชคฤห์ ในประวัติศาสตร์ : หน้า 115/182

ประโยค2- คัณฐปะรมะระฐิถิมปุรึฬา ยกศัทท์แปล ภาค ๑ หน้า ที่ 114 เมืองราชคฤห์ อภิาย ถือเอาแล้ว ปฏุตวีรซึ ซึ่งมาตรและจิ่ว ปาวสี ได้เข้าไปแล้ว ราชคฤห์ สมัยเมืองราชคฤห์ ปินฑาย เพื่อบำบัดบาป ตมัติ ว แต่เช้าเที่ยง ปุณฑิวาส ในวันใหม่ ๆ ตสมิ สุเมย์ ในสมัยนั้น อุปิตสัมฤทธิพวาโค อ. ปริพพาชกชื่อว่า อุปิตสะ กฎวา กระทำแล้ว ภควกิจ ซึ่งกิจด้วยภัต ปาโต แต่ เช้าเที่ยง คุณโคต เดินไปอยู่ ปริพพากรามัง สุอารามของปริพพาชก ทีลว่า เห็นแล้ว เกร ฯ ซึ่งพระเถรา จินตส คิดแล้วว่า ปทพิโต อ. บรรพิต เอาคูปป นาม ชื่อผูมิปล่อยนี้ เมย า ณ ทิฏฐปุปโพเออ เป็นผู้อื่นไม่เคยเห็นแล้วนั่นเทียว (โหติ) ย่อมเป็น อรหนุตา วา ปะอานันตะ ท. หรือ อาทุตตมคดี สมาปนนา ปุคคลา วา หรือว่า บุคคล ท. ผู้มีพร้อมแล้ว ซึ่งจิตมรรคา เฯ เหลาได้ (อิติ) มีอยู่ โลกา ในโลกา ชย กิฏฐุ อภิญญ์น อุตตา อรหุตตมคดี สมาปนานั บุคคลาน วา อนุตตโร เป็น - แห่งพระ อรหันต์ ท. หรือ หรือว่า แข่งบุคคล ท. ผู้เฝ้าพร้อมแล้ว ซึ่งอจิตต์-มรรคเหล่านั้นหนา รูปใดรูปหนึ่ง (โหติ) ย่อมเป็น ยนุนนุ กะอะไร หนอ คึ อา อุ ปูทนภูมิฏวา พึงเข้าไปหาแล้ว อภิญญ์กิ ฤฏิ ซึ่งกิฎฐุ นี้ปูดูเจอย พึ่งถามว่า อาวุโส แน่). ผู้มีอายุ กํ ตรณ์ อุทิตสุด ปุพพชาโล อัชฌันเป็น กัสสตุ ตู ฯ มณู โรจิซิ วา หรือว่า อา ท่าน ย่อมชอบใจ ซึ่งธรรม ของใคร (อิติ) ดัง อิตติ ดังนี้ ๆ