ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ - ค้นผู้พระสัมมาทิฏฐิฤกษ์ ยกศัพท์แปล ภาค ๑ - หน้าที่ 166
ในหนูวา จงเป็นบรรพชิต จงเป็นหรือ คฑุณฑา (ไหนดู) วา หรือว่าจงเป็นคุณสัจจา จงเป็น อุทยติ โลก ตบปุนคีว ย่อมเดือดร้อนในโลกทั้งสองนั้นเทียว อิติ ดังนี้ อาทิตย์แล้ว คาถ ซึ่งพระคาถามิ นิ่วว่า
ปาปการี อ.บุคคลผู้กระทำซึ่งบาปโดยปกติ ตปลปิติดุย่อมเดือดร้อน อิฐ โลก ในโลกนี้ เปดจ ละไหมแล้ว ตบปิติ ย่อมเดือดร้อน ตบปิติ ชื่อว่าย่อมเดือดร้อน อตุโล ปาปการี อ.บุคคลผู้กระทำซึ่งบาปโดยปกติ ตบปิติดุย่อมเดือดร้อนว่า ปปิอ อ. บาป เม อันเรา กฎ กระทำแล้ว อิติ ดังนี้ คต ไปแล้ว ทุกข์ดี สุกดดี ตบปิติ ย่อมเดือดร้อน ภูโย ยิ่ง อิติ ดังนี้
(ตุโต) อ. อรรถว่า ตบปิติ ย่อมเดือดร้อน อิฐ โลกในโลกนี้ โทมนุษสมมตเตน การเตน ด้วยเหตุสำว่าความโทมนัส กุมุทปปุน ด้วยความเดือดร้อนเพราะกรรม (อิติ) ดังนี้ ตตฺวค ปาทุ ใบปท ท. เหล่านันหนา (ปททวสู) แห่งหมวดสองแห่งบทว่า อิฐ ตบปิติ อิติ ดังนี้ๆ
(อตโต) อ. อรรถว่า ปน ส่วนว่า (ปาปการี) อ.บุคคลผู้กระทำซึ่งบาปโดยปกติ ตบปิติ ย่อมเดือดร้อน อปาปุทุกข์น ด้วยความทุกข์ในอาย อิติกาถูณ อินทฤณยิ่ง วิปากปปุนเน ด้วย