การตีความคำสอนในพระอัมปภัมป์ : หน้า 119/182

ประโยค ๒ - คำนี้พระอัมปภัมป์ถูกอ ยกคำแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 118 ตลากโด อ. พระตาคม (อาห) ตรัสแล้ว เย ถมมา เหตุปවเอ ตมมาน เหตุ ๆ ซึ่ง เหตุ แห่ง-อ. ธรรม ท.เหลำได้ อนันเหตุ เป็นแดนเกิดก่อน ธรรม ท.เหล่านั้นด้วย เต ส ถมาม่า โย นิรโฺ (ต นิโร ฺ) จ ซึ่ง -อ. ความดับ แห่งธรรม ท.เหล่านั้น ได้ ความ ดับนั้นด้วย มหาสมโณ อ. พระมหาสมณะ เอว่าว่า ทรงเป็นผู้มีปกติสรออย่างนี้ (โหวต) ย่อมเป็น อติ ดังนี้ ๆ ๒๐. ๗๘/๑๑ ตั้งแต่ ตทา มหากโล จุลลากโล เทว ภควติ เป็นดังไป ตทา ในภาคนั้น ภูมฐิกา อ. ภูมพิษา ท. ภาคิตา ผู้เป็นพี่ น้องชายกัน เทว ๒ อิติ คือ มหากโล อ. นายมหากาล จุลลากโล อ. นายจุลลากา ปวปาสู่ ยุงคกคนให้หว่านแล้ว สาลิกบุตร ซึ่งนา แห่งข้าวสาร มหนาด อันใหญ ่ อ คั้งนึง เอกทิศ ในวันหนึ่ง จุลลากโล อ. ภูกาพี่ว่าจงลาคา เล คฺวา ไปแล้ว สาลิกบุตร สนุน แห่งข้าวสาร ผลเทวดา จักแล้ว สาลิกบุตร ซึ่งท้องแห่งข้าวสารลี เอกํ ต้นหนึ่ง ขาทิ เกี้ยวกินแล้ว ๆ อมม์รู่ อ. รสอร่อยยิ่ง อโหสิ ได้มีแล้ว ๆ โส จุลลากโล อ. ภูกาพี่ว่าจงลาคา ทาดูกามิโม