พระมงกุฎมุทุธธีรญา - ภาค ๑ หน้าที่ 32 : หน้า 33/182

ประโยคคล - ค้นรู้พระมงกุฎมุทุธธีรญา ยกพัทแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 32 ใมนุพุทผุมลว่าเป็นสภาพมึใจดีถึงก่อน (โหนตุ) ย่อมเป็น ๆ ห เพราะว่า ตา มมาร อ. ธรรม ท. เหล่านั้นมคน เมื่อใจ อนุปุชุนเต นิดเกิดขึ้นอยู่ ณ สกโกฎิ ย่อมไมอาจา อุปปัชชาติ เพื่ออนเกิดขึ้น ๆ ปน ฝายว่า มน อ. ใจ เจตสิก ครั่นเมื่อ เจตสิก ท. เอกาจเจส บางเหล่า อนุปุปชุนสุตบ แม้ไมเกิดขึ้นอยู่ อุปปัชฌติเออ ย่อมเกิดขึ้นนั่นเทียว ๆ ปน อื่น มน อ. ใจ เสญุก คิอว่าเป็นสภาพประเสริฐที่สุด เอตส มนะ นำธรรม ท. เหล่านั้น อภิฏิตวเสน ด้วยอำนาจ แห่งความเป็นอภิณดี (โหนตุ) ย่อมเป็น อิติ เพราะเหตุนัน (เต ธมมา) อ. ธรรม ท. เหล่านั้น มโนเสทก สิจาเป็นสภาพประเสริฐที่สุด (โหนตุ) ย่อมเป็น ๆ ห เหมือนอย่างว่า โจษฎุกภากาโย ชนา อ. ขน ท. มีโช ผู้เจริญที่สุดเป็นดิน อภิติใน ผู้เป็นอภิี เสฏกา ชื่อว่าเป็นผู้ ประเสริฐที่สุด โจฐานี ชนานิ แห่งชน ท. มีโชเป็นตัน (โหนตุ) ย่อมเป็น ยา ยนใด มน อ. ใจ (อภิปีติ) อนเป็นอภิدي (เสฎก) ชื่อว่าเป็นสภาพประเสริฐที่สุด เตศรี ทูมานิ แห่งธรรม ท. แม่เหล่านั้น (โหนตุ) ย่อมเป็น ตา ฉันนั้น อิติ เพราะเหตุนัน (เต ธมมา) อ. ธรรม ท. เหล่านั้น มโนเสทก ชนาอิเป็นสภาพ มีใจประเสริฐที่สุด (โหนตุ) ย่อมเป็น ๆ ปน อื่น ณ ภูทานิ อภัณฑะ ท. ตานิ เหล่านั้น ตานิ เหล่านี้ นิพผุนานิ อันสำเร็จแล้ว ทรอาาทที่ วุตตี ด้วยวัตถุ