พระธรรมเทศนาเกี่ยวกับการดำเนินชีวิต : หน้า 105/182

ประโยค๒๔ - คณัมพะระสัมปทามีกษัตริย์ถอดยา ยกศพแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 104 เหงูใด จักนุงนุ่ง มาดิ สิ่งผ้า กาสว้อ อัน บุคคลย่อมแล้วด้วยน้ำปาด โส ปคโล อ. บุคคลนั้น น อรทติ ย่อมไม่ควร (ปริทิติ) เพื่ออ้นนุ่งผม กาสว่อ มาดิ สิ่งผ้าอันบุคคลย่อม แล้วด้วยน้ำปาด จ ส่วนว่า โป ปคโล อบุคคลย่อม แล้วด้วยน้ำฝาด จ สีโล สุสมาธิ พึงเป็นผู้นี้เสมอด้วย ตั้งมั่งด้วยดีแล้ว ในสัต ท. อุบติ ทมนุจจาน พึงเป็นผู้น่ายกถึงแล้ว โดยมะและสัจจะ อสส พึง เป็น โส เว บุคคลนั้นแล อติ ย่อมควร (ปริทิติ) เพื่ออ้นนุ่งผม กาสว่อ สิ่งผ้าถันบุคคลย่อมแล้วด้วยน้ำปาด อติ ดั่งนี้ ดูว่า กล่าวแล้วว่า อยู่ดู๋ กมม อ. กรรมอันไม่ควรแล้ว เต อันท่าน กิำ กะทำแล้ว อิติ ดังนี้ วิสาสุชิปล่อยแล้ว หฤทิภารกิจ สิ่งบุคคลผู้ย่างชำให้ท่านน่ ฯ สตฺถา อ. พระศาสดา อาชิฏวา ครั้นทรงนำมาแล้ว อม ธมมเทสน สิ่งพระธรรมเทศนานี้ ชาติ ยังชาดก สมาจนฺฏวา ทรงให้ตั้งลงพร้อมแล้ว (จานน) ด้วยพระดำรัสว่า หฤทิภารกิจ อ. บุคคลผู้ย่างชำให้ตาย ตตา ในกาลนั้น เทวดาโท เป็นกิฎฐูชื่อว่า เทวต อโหสิ ได้เป็นแล้ว (อเคตร) ในกาลบัดนี้ หฤทิภารกิจ อ. ช้างตัวประเสริฐ นิครพกโก ตัวขมึ้ ทสสส หฤทิภารกาส สิ่ง