ความหมายของเวรและอเวรในธรรมะ : หน้า 71/182

ประโยค - คันฉีพระอธิการสมุห์รูปยกศีรษะแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 70 วาม หิ เวรน อิติติ นี้เป็นต้นๆ น อิติติ นี้เป็นต้นๆ (อุตโก) อ. อรรถว่า ปน เหมือนอย่างว่า อสูจีโน อ. ของ ไม่สะอาด ท. เขาพากัน มีน้ำลายเป็นต้น ตามนั้น โอ้ว- มานา อันบุคคลล้างอยู่ อุดทน ด้วยน้ำ วิปุสนเน อันใส พิเศษแล้ว วินสูติ ย่อมพิณาศ ตา นอ อ. นี้นี่ สุกิ๊ เป็นที่ หมดดแล้ว นิคุณร์ เป็นที่มีกลิ่นออกแล้ว โหว ย่อมเป็น ยยา ฉันใด เววน อ. เวร ท. รูปสมุนดิ ย่อมเข้าไปสงบิเศษ คือ ว่า ปฏิปุสมุนดิ ย่อมระงับเฉพาะ คือว่า คฤญติ ย่อมก็ อาวา ซึ่งความไม่มี อเวรน ด้วยความไม่มีเวร คือว่า ขนติ มุตโต- ทาน ด้วยน้ำคือชนิดและเมตตา คือว่า โยนิโสมสิกาเคน ด้วย การกระทำไว้ในใจโดยแยบคาย คือว่า ปฏิปรญาณเวณ ด้วยการ พิจาณาเห็นเฉพาะ เองเรว นั้นนั่นเทียว (คิด) ดังนี้ (คาถา- ปาตุสุ) แห่งบานแห่งพระคาถาว่า อเวรน จ สมุนดิ อิติต ดังนี้ฯ (อุตโก) อ. อรรถว่า ธรรม อิสโร นั้น คือว่า อเวรน เวรูปสมงฆาโต อันบ้ติทีบนพร้อมแล้วว่ากายเวร ให้เข้าไปสงบวิสัย ด้วยความไม่มีเวร ปราณโภ เป็นกรรมเก่า คือว่า สุโพทัล พุทธจาคพุทธีวาสนา คตมโค เป็นหนทาง แห่งพระพุทธเจ้าและพระปัจเจกพุทธเจ้าและพระอิษฎเทพ ท. ทั้งปวง ดำเนินไปแล้ว (โหติ) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ (คาถาปาทุสุ) แห่ง บาทแห่งพระคาถาว่า เคส ธัญม สนุตโตน อิติต ดังนี้ ฯ