ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ - คณิสรพระสัมภิมณ์มุทธิวรักปรา ย์พาแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 143
วาณิช อ. พ่อค้า สุตวา ฟังแล้ว ตี วาวา ซึ่งคำนัน จินตนฎวา
คิดแล้วว่า เอโอ คณะโรภอ. พานี้ วาทิ ยอมกล่าวา เอวา อย่างนี้
มี กระเณา การเดิน เพราะเหตุ ฯ ไป อะไรหนอแล อิติด
ดังนี้โอโลเกโน ตา ลดดุอูติ ฯ ข้างนี้ด้วย อิอิต ฯ ข้างนี้ด้วย
ทีสุวา เห็นแล้ว ต คณะภิร ที่นางพานั้น จินตนฎวา คิดแล้วว่า
เอโอ คณะโรอ. พานิ อมาว คณะภิรยา ลักขาปิติ ลักเป็นผู้อื่น
นางพานี้ให้สำนึยแล้ว เอวา อย่างนี้ ภวิสุตติ จักเป็น อ๋อ อ. เรา
ปลดฤวา ลักประละบประโลมแล้ว ต คณะภิร ที่นางนั้น มาตคามน
ด้วยมาตคาม (วณเนน) ด้วยคาว่า อ๋อ เรา อเนสสุมัย จักนำมา
คณะภิร ที่นางฟา เอวู ปูมีผู้ป่วยอย่างนี้ ฯ เพื่อเจ้า อิติด ดังนี้
อาห กล่าวแล้ว คา ฯ ซึ่งคา อิ้ม นี่ว่า
อ๋อ อ. เรา คณิสรสุขามิ จักนำมา นวริ ฯ ซึ่งนาง
จตุปฐี ผู้มีเท้า ๔ สุขุมมิ ผู้มีหน้าเพียงดังว่าจะส่งซึ
สพงคุโลภนิ ผู้มีโอระทั้งหมดปวงงาม (กฎวา)
กระทำ ภริย์ ให้เป็นภริยา ๒ ของเจ้า คณะภิร
แนะว่าดู อ. เจ้า ชนานิ จตุรี ฯ อย่างนี้มิดดิ
อิติติ ดังนี้ฯ
คณะโร อ. พา สุทวา ฟังแล้ว ตุ วาวา ซึ่งคำนัน ภูภูติโต
ผู้มีจิตอันยินดีแล้ว อาห กล่าวแล้ว คณะ ฯ ซึ่งกล่าวา อิ่ม นี้ว่า