การศึกษาความงามของอารมณ์และความพึงพอใจในบทธรรม : หน้า 94/182

ประโยคโดย - คำฉีพระมะชิมปักรับกลอง ยกศัพท์แปล ภาค ๑ หน้า ที่ 93 บุคคล อุณาบนูสู้ ผู้ตามเห็นชิ้งอามุอิไม งามโดยปกติ วิหรบุญ ผู้อยู่ สวัสดิ์ ผู้อาศราม ด้วยแล้ว อินทรีย์ ข. มุตตะโชว์ ผู้ซึ่งประมาณ โกษมุ้ ในโกษะ สทิธิ์ ผู้มีศรัทธา อาเหตุวิริยะ ผู้มีความเพียรอันปรารถ แล้ว ต. ว่า นั้นแสดง วาโท อิว วิภาอะ อ.ลม (อุปสรรคโน) ตั้งความไม่อยู่ เสลา ปุพพัต ซึ่งภูเขาอันเป็นศิลา อิสิธิ์ ดังนี้ฯ อติค อ.อรรถว่า อนุปสุนฺนติ ผู้ตามเห็นอยู่ สุลู่ อารมณี ซึ่งอารมณ์นั้นงาม คือว่า อภิญญามมณฑ์ วิสิษฐุชุดตา วิหารุตติ ผู้ปล่อยไปแล้ว ซึ่งฉันทะอันมี ณ ใจ ในอารมณ์อนันตปรารถนา แล้ว จึงอยู่ อิสิธิ ดั่งนี้ ตดูต ตบุต ตนบ ท. เหล่านั้นนา (ปทส) แห่งบาว่า สุภาณุสัส อิสิธิ ดั่งนี้ ฯ อติค อ. คำบายว่า ทิ ก็ ปุคโล อ. บุตร โย ได คณะหนูโต เมื่อถือเอา นิยมุตตค� คีอเอาโดยนิยม อนุพยูซุนคณะ คีอเอาโดยอนุญญะนะ คุณหวดี ยอมถือเอาว่า นา อ. เล่ม ท. โอสถนา เป็นสภาพงาม (โหนุติ) ย่อมเป็น อิสิธิ ดั่งนี้ คุนาหดี ยอมถือเอว่า องคุลิย อ. นิ้วมือ ท. โอสถนา เป็นนิ้วงาม (โหนุติ) ย่อมเป็น อิสิธิ ยอมถือเอว่า อนุกิลีย อ. นิ้วมือ ท. โอสถนา เป็นนิ้วงาม (โหนุติ) ย่อมเป็น อิสิธิ ยอมเป็น ปทา อ. เท้า ท. โอสถนา เป็นเท้างาม (โหนุติ) ย่อมเป็น ปาราม อ. แข็ง ท. โอสถนา